TUUT TUUUUUT! Het recht van de sterkste in Santo Domingo

Ken je die videospelletjes van vroeger? Waarbij van alle kanten van alles op je afkomt en je punten kunt winnen of verliezen als je de objecten raakt. Meestal heb je meerdere levens en kun je door bonuspunten levens bij verdienen. Nou, zo beleef ik het verkeer in en om deze miljoenenstad in de Dominicaanse Republiek. 

Alleen, niemand heeft meerdere levens of verdient punten…
Nu durf ik mezelf een ervaren bestuurder te noemen. Ik rij niet alleen al bijna 30 jaar maar ik stap ook in iedere auto, in ieder land en rij weg. Het verkeer in Santo Domingo is écht anders. Ik sprak expatvrouwen die regelrecht van Mexico-stad kwamen en na een jaar hier nog niet gewend waren aan verkeer.

Corruptie

Het is dus wennen. Soms weet je écht niet wie of wat waar vandaan komt. Ook zijn de regels erg flexibel. Dat is handig als je vaak verkeerd rijdt. Alhoewel…  Op het moment dat wij op het laatste moment een afslag namen (kon nog net ook volgens Nederlandse begrippen), waarvan even later bleek dat we nog een kans hadden gehad, werden we direct aan de kant geroepen door een politieman. Die stond daar op de kruising van afslag en invoegstrook, midden tussen het verkeer, met gevaar voor eigen leven, het verkeer of-iets-dergelijks te regelen. Vlak voor ons dook een auto tussen pionnen de snelweg op, maar daar zei de beste man niets van.

Buitenlanders = geld. Afijn, nadat we onszelf maar genoeg tot een probleemgeval hadden gemaakt, werd het hem te veel en mochten we onze weg vervolgen. Welkom in de Dominicaanse Republiek!

NB: inmiddels rijd ik als een Dominicaan en word ik niet aangehouden.

Doorgaande 2- of 4-baansweg

Als je denkt dat je veilig bent op een doorgaande weg, denk opnieuw. Auto’s die invoegen vanuit zijwegen gooien hun auto gewoon de weg op en blokkeren zonder pardon een kruising. Als je denkt dat het echt niet meer kan en alles vaststaat, dan begint het langzaam te schuiven en geraakt iedereen waar hij wil. Net dat spel Roadblok, waar ik ook nooit zo sterk in was. Al doende leert men en ben ik nu af en toe degene die ‘m ervoor gooit omdat ik anders nergens kom.

Wist je dat een tweebaansweg zomaar ook een driebaans- of vierbaansweg kan worden? Ja, echt waar! Hier kan het. Geen flauw idee waar de lijnen zijn, of de weg gaat, maar de truc is een rijdende auto te volgen en een beetje in de gaten te houden waar je uiteindelijk naar toe moet.

Tom Tom of Waze Waze?

Dan moet je natuurlijk ook nog, tussen je spel door, de weg kunnen vinden. Eerst reed ik vergezeld van de ‘Google Map dame’ de stad rond, maar zelfs met de hulp van mijn dochter naast me lukt het ons niet om op een normale manier van A naar B te komen. Zij van G (ver)leidde ons iedere keer naar onnodige afslagen, rotondes of ‘’tussendoor-weggetjes’’. We gingen haar oprecht haten. Gelukkig had een collega van mijn man de gouden oplossing en laten we ons nu leiden door de hier veelgebruikte Waze-navigatieapp, met de Spaanstalige rust zelve. We houden inmiddels van haar.

Motoconchos

Brommers (motoconchos) zijn ronduit levensgevaarlijk. Zij schieten werkelijk overal tussendoor. De ruimte tussen een file auto’s die dicht op de vangrail staat, en stukje voor stukje vooruit schuifelt, is nooit smal genoeg; ze duwen zich er werkelijk, al hangend tegen de vangrail aan, doorheen. Ook zijn er Uber-brommers die hun passagiers op deze wijze van A naar B brengen, als ze dat al halen. De Uber-brommerrijder draagt een helm. Meestal half op zijn hoofd en vrijwel altijd met los bandje en de passagier draagt niets. Als een brommer op een snelweg denkt dat hij toch liever de andere kant opgaat, rijdt hij daar waar mogelijk door de omheining heen zo de andere baan op.

Claxonneren 

Curaçao is natuurlijk ook Caribisch op dit vlak en toeteren aan de orde van de dag. Toch is het niet te vergelijken met hier. Hier heb je claxontaal: Je toetert als je iemand mee wilt nemen in je taxi, je toetert als je denkt dat iemand straks -als het groen wordt- niet gaat rijden, je toetert als je van baan wisselt, je toetert als je te hard over een kruising rijdt zodat iedereen je hoort aankomen, je toetert ook als je van de eerste baan links naar de derde baan rechts in één keer gaat wisselen, etc. etc. Afijn, je toetert. Ik vind dit deel heerlijk en toeter mijn deel volop.

Transformatie

Mijn kinderen lachen zich dood om mij, als ik in de auto stap. Ze verzekeren mijn man dat ik een ander persoon word in het verkeer en in een soort tijger verander, die zich vastbindt in het vooruitkomen en voorrang afdwingen. Volgens mij valt dat allemaal best mee en pas ik me gewoon goed aan. Ik krijg iedereen op tijd van A naar B en heb (nog) geen enkele schade gemaakt of veroorzaakt…. Eh, de aangetaste kap van de spiegel rechts van onze huurauto niet meegerekend. Dit gebeurde bij het uitrijden, uit een te krappe parkeerplaats, in een parkeergarage. Kan íedereen overkomen, toch?

Spektakel

Als je zelf niet rijdt, is er een heel spektakel te aanschouwen. Taxi’s die van links naar rechts schieten om mensen op te pikken, ook al denk jij: die taxi zit écht vol. Iedereen weet dat die rechterbaan daarvoor wordt gebruikt, maar truck- en buschauffeurs hangen standaard vol op hun claxon om hun ongenoegen te uiten omdat ze moeten afremmen of erger nog, even moeten wachten. 

Bij de stoplichten vind je een andere wereld. Meerdere verkopers, ruitenwassers en bedelaars. Alles wordt verkocht. Van telefoonoplader, flesje sap tot plumeau. De meesten lopen gewoon tussen de auto’s door en benaderen je verder niet actief.

Sommigen zijn wat assertiever en spuiten bijvoorbeeld alvast wat water op je ruit en beginnen dan wassend te vragen of ze je raam mogen wassen.

Voor kleine kinderen en moeders mét heb ik wel een zwak. Mijn dochter en ik hebben bedacht, dat we ze ook wat anders kunnen geven dan kleingeld en hebben zodra we mango’s uit onze tuin hebben, deze nu standaard in de auto liggen. Dankbaarheid alom.

Rijbewijs

Toen we nog in Curaçao woonden en niet anders wisten dan dat we daar onze vier jaren vol zouden maken en Elise daar haar school zou afronden, hebben we Elise beloofd dat ze daar haar rijbewijs mocht halen. Ze kon dan halverwege haar 17e jaar gaan lessen en afrijden ruim voor ons vertrek.  Toen we wisten dat we hier naartoe gingen verhuizen, raakten de meningen verdeeld. Inmiddels is ze ruim 17 en zou ze met lessen mogen beginnen. We wachten nog maar even. 

Want, heel eerlijk. Het autorijden is heel erg vermoeiend door de inspanning, oplettendheid en het schuilende gevaar. Mijn hele lijf is in een staat van fight en flight tegelijkertijd. Ik ben altijd weer blij als ik de school, een winkel of mijn huis veilig binnenloop en kan ademhalen. Dit kan misschien ook niet anders na slechts zes weken, maar ik hoop van harte dat dit snel echt went.

Ter info:
De hoofdstad Santo Domingo (de Guzmán) ligt aan de zuidkust van de Dominicaanse Republiek in het Caribisch gebied en telt ruim 3 miljoen mensen.