Ingeborg sluit zich aan bij The Hunger Task Force: “Het aantal gezinnen met honger heeft zich in mijn New Yorkse suburbia verdubbeld.”

Een van de grote gevolgen van de Corona crisis in de Verenigde Staten is werkloosheid. Sinds de uitbraak van de crisis hebben zich inmiddels meer dan 38 miljoen Amerikanen gemeld die hun baan hebben verloren. Vaak zijn dit de mensen die het toch al niet zo breed hadden.

Een grote groep ‘nieuwe’ werklozen komt uit de horeca of de bouw; schilders, obers, schoonmakers, kindermeisjes en tuinmannen. Deze groep mensen hebben vaak een immigranten afkomst en komen vooral uit Zuid Amerika, zogenaamde Hispanics of zijn African Americans. Ze leiden hun ‘American Dream Life‘ van pay-check naar pay-check en hebben soms zelfs twee banen. Van enige financiële ademruimte is dan ook geen sprake. Geen baan betekent in de Verenigde Staten dus vaak ook gewoon keihard geen geld om eten te kopen.

Dagen zonder maaltijd

Nu was honger voor een groot aantal gezinnen sowieso al een probleem. Veel kinderen in de VS zijn bijvoorbeeld afhankelijk van schoollunches voor hun dagelijkse maaltijd. Nu de scholen al zo’n tijd zijn gesloten (al doen veel scholen wel hun stinkende best om ‘drives’ met schoollunches te houden) lopen deze kinderen die zekerheid toch vaak mis. 

Zodoende is sinds het begin van de pandemie het aantal huishoudens met ‘food insecurity’ verdubbeld en het aantal kinderen dat niet zeker is van dagelijks voedsel verviervoudigd! Zoals vaak in de Verenigde Staten zijn veel van deze gezinnen nu afhankelijk voor hun ‘boodschappen’ van de liefdadigheid van vrijwilligersorganisaties en de kerk. Deze Voedselbanken georganiseerd door the community worden geconfronteerd met rijen mensen zoals ze nog nooit gezien hebben en hebben dus veel meer ‘handen’ nodig.

Een auto met 40 tasjes

Nadat ik hoorde dat in mijn eigen community het aantal gezinnen met honger in de afgelopen twee maanden verdubbeld is, besloot ik mij aan te sluiten bij het kleine leger aan vrijwilligers dat voedselpakketten samenstelt en uitdeelt. The Hunger Task Force van mijn community. 

Vorige week reed ik met mijn auto volgeladen met 40 tassen waarin een zakje aardappels, een paar peren, een brood, een pak pasta, een fles melk, drie sinaasappels, vier uien, drie tomaten, een blikje bonen en wat zakjes noten naar een grote parkeerplaats van een van de lagere scholen in de suburbs van New York. Ieder gezin heeft recht op een tasje. In de rij stonden kinderen, bejaarden en volwassenen. Het zijn allemaal mensen die nu na het betalen van de huur, de energierekening en hun medische kosten, geen geld meer hebben om voedsel te kopen. Soms staan ze er voor de eerste keer in hun leven. Beschaamd kijken ze naar de grond, pakken een tas uit het afgeplakte vierkant en stoppen ‘m in een vuilniszak zodat hun gebrek aan voedsel niet zichtbaar is.

Ik schaam me op mijn beurt bij de gedachte hoeveel voedsel ik iedere week voor mijn gezin naar binnen sleep en voel diep ongemak bij het zien van zo veel ongelijkheid in dit land. Volgende week ga ik weer. Het is namelijk broodnodig hier!