360 met de Wereldwijven: Je omgeving bepaalt hoe je over Corona denkt

Het is een bere-interessante vraag: Is de context waarin je leeft en werkt bepalend voor je kijk op de aanpak van de Coronacrisis? Enkele weken geleden kwam ik uit het ‘corona angstige’ New York. Het was in eerste instantie voor mij enorm lastig om mij te verhouden ten aanzien van het Corona probleem. De vrijheid op de stranden en terrassen in Nederland stond in schril contrast met de mondkapjes-cultuur in de stad waar ik vandaan kwam. Ik voelde me in de VS met mondkapjes en maatregelen zelf wellicht minder kwetsbaar voor het virus maar merkte dat de live a little houding in Nederland veel meer bij mijn persoonlijkheid past. En ook al is hier zeker angst, zorg en soms paniek en in mijn ogen onzinnige discussie over maatregelen (een mondkapje went, afstand houden is prima te doen) de nuchtere gefaseerde aanpak van de Nederlandse regering voelt voor mij beter dan die in de VS. 

Ik heb trouwens geen mening over welke aanpak het beste zou werken tegen deze pandemie. Zelf geloof ik in ieder geval niet in complot-theorieën. Meer in de verwarring van de mens in een veranderende maatschappij en nieuwe onbekende omstandigheden. En ik geloof in de wetenschap. Ik denk dat ieder land zijn stinkende best doet om het virus te beteugelen maar dat men helaas ook nog steeds maar wat doet. Over jaren na veel onderzoek, test en hertest, zullen we de wijsheid achteraf wellicht in pacht hebben.

En dan nog zullen er verschillende aanpakken effectief zijn afhankelijk van in welk klimaat, welke economie en in welke cultuur die strategie is. En dan neem ik nog niet eens mee dat een virus ‘ontworpen’ is om te muteren. Als ik mijn gedachten in de wereldwijvengroep deel, krijg ik heel verschillende reacties. Het blijkt maar weer dat de mens heel flexibel is en zich snel aanpast aan de situatie en gebruiken en maatregelen van het land waar men woonachtig is.

Vrijheid versus beperkingen

Jennifer uit Nederland denkt zeker dat het uitmaakt in welk land je zit, welke situatie en of je iemand kent die het heeft gehad of er zelfs aan overleden is hoe je op Corona en het handelen van de overheid reageert. De vrijheid per land is heel verschillend. En als je vraagtekens hebt, word je als snel gezien als iemand die in complottheorieën gelooft. Ze vraagt zich af waar dit allemaal toe leidt. ‘Als dit lange tijd zo aanhoudt zou je dan verhuizen naar een land waar nog wel meer vrijheid is? Zou je er anders tegenaan hebben gekeken als je in Nederland of Zweden zou hebben gewoond? Gaan we niet te ver met z’n allen? Als mondkapjes straks verplicht wordt door de overheid, what’s next? En is er dan nog een weg terug? En worden vaccinaties dan ook verplicht? Ach zoveel vraagtekens…’

Myrthe uit Doha was dolblij nog even naar Nederland te kunnen. ‘We snuiven de natuur op als nooit tevoren. De vrijheid voelt echt zalig! En tja die voorzichtigheid hebben wij wel aangeleerd de afgelopen maanden in Doha.’

Marjolein uit Brussel was drie weken in het noorden van Nederland en heeft die ervaring in de ruimte en natuur van Nederland ook. Zij vond juist dat mensen daar heel goed, serieus en op een natuurlijke manier met de afstands- en hygiene maatregelen omgingen. En mensen moeten op straat en in winkels ook niet te angstig en krampachtig doen want de meeste besmettingen vinden in Nederland en België thuis en op familie-en buurtbijeenkomsten plaats.

Wendy uit de Dominicaanse Republiek waar een mondkapjesplicht, avondklok en temperatuurcontrole geldt, was ook een tijdje in Nederland en vond de losbandigheid in Nederland juist helemaal niet prettig. ‘Misschien was het omdat ik in de Randstad verbleef, maar zelfs de 1,5 meter was op een gegeven moment niet heilig meer. Niet prettig. En, kijk maar naar de cijfers wat het effect is…’

En Monique uit Mali kijkt er weer heel anders tegenaan. Zij was juist redelijk in shock door de Coronagekte in Nederland en schrok echt van de angst, waardoor een deel van de mensen bevangen is. In Mali is men waarschijnlijk met hele andere zaken bezig zoals bijvoorbeeld brood op de plank. Ook Karien zag in Indonesië deze andere focus op overleving.

Heen en weer

Carole uit Australië waar een strenge lockdown, met mondkapje, avondklok en niet verder dan 5 km van huis heerst, snapt niets van de Nederlandse situatie nu ze er van een afstandje en vanuit een totaal andere situatie naar kijkt. “Ik zag mijn broertje naar Frankrijk gaan waar het aantal gevallen erg hoog was. Als hij in Engeland had gewoond had hij in quarantaine gemoeten bij terugkomst, maar hij mocht ‘gewoon’ Nederland in. Ik hou mijn hart vast voor Corona in Nederland en snap echt niets van het heen en weer gereis.”

Marije die vanuit Kuala Lumpur keerde terug in Nederland zonder temperatuur check of scan, voelde een enorme vrijheid toen ze in Nederland gewoon een winkel in kon lopen een park kon bezoeken en samen kon sporten. Maar ze snapt de discussie over het mondkapje in Nederland niet. ‘Zeker met de haze en lockdown maatregelen in Maleisië afgelopen maanden heb ik totaal geen moeite met een mondkapje. Het is zo warm, mijn gezichtsherkenning van mijn telefoon werkt niet, het is zo onhandig… Zo’n mondkapje is volgens mij niks in vergelijking met heel heel erg ziek worden. Maar ja zal mijn Aziatische bril wel zijn.’

Marieke uit Dominica heeft een aantal Nederlandse vriendinnen uit Dominica die momenteel in Nederland verblijven maar veel moeite hebben om terug te keren. Informatie is lastig te vinden. ‘Omdat er nooit rechtstreekse vluchten zijn, krijg je te maken met verschillende richtlijnen in verschillende landen waar je een overstap maakt. Hoe graag ik ook even op vakantie zou willen, dat is wel een van de dingen die me tegenhoudt om uit mijn bubbel hier op Dominica, waar maar weinig besmettingen zijn, te stappen.’ Die informatiestroom is wel een ding. Marieke bekent eerlijk dat zij het Coronanieuws uit Nederland heel selectief tot zich neemt. ‘De meeste artikelen of posts op Facebook lees ik bewust niet. Veel spreekt elkaar tegen en ik kan er weinig mee.’

De rol van de media

Ceciel woont sinds april in Nederland. Zij verliet Lima in Peru toen daar alles in lockdown was. Avondklok, lege straten, militairen op grote kruispunten, alleen supermarkten en drogisterijen waren open. Nu Corona in Nederland weer toeneemt, verbaast zij zich soms over de emotionele reacties van mensen die zeggen niet nog een lockdown aan te kunnen. Haar aankomst in Nederland in april, voelde namelijk als een enorme verademing. ‘Je kon gewoon naar buiten! Wandelen en fietsen, wat een weelde. Alle winkels waren open en als je – zoals ik – liever niet ging shoppen kon je in feite alles wat je hartje begeerde thuis laten bezorgen.’ Het stoort haar hoe er op social media gepolariseerd wordt en hoe de grote dagbladen daarop mee deinen. Ze probeert zo weinig mogelijk Corona-opinie-artikelen te lezen in Nederland. ‘Onze samenleving polariseert door die artikelen’, vindt ze. 

Kitty uit Nieuw Zeeland ziet die verdeeldheid in kampen ook. In Nederland zowel als in ‘down under’ waar zij woont. ‘De discussies gaan vooral over dat het ene kamp het goed doet voor de medemens, samenleving, en andermans gezondheid en het andere kamp jong, dom, a-social en onwetend is. En andersom vind het andere kamp dat die anderen nalopers, bangmakers en geen feiten checkers zijn.’ Ze vindt dat deze manier van discussie voeren afleidt van waar het om zou moeten gaan.

Ik heb behoefte aan democratisch gevoerde discussies met hoor en wederhoor, het beantwoorden van filosofische vragen en vooral respect voor elkaars standpunten.

Ing uit Californië was afgelopen zomer een aantal maanden in Nederland en heeft het toen ervaren als vrij, relaxed en nuchter. Maar nu ze weer terug in de VS is, wordt ook zij net als Marieke kierewiet van de Nederlandse media en de reacties op sociale media mbt Corona. “Ik vond het sfeertje in Nederland toen ik er was echt gemoedelijk maar nu ik mijn informatie via internet, media en hear say van vrienden en kennissen moet krijgen, slaat de verwarring bij mij toe. Is het een paar weken na terugkomst in Amerika wezenlijk anders geworden in Nederland? Het begint voor mij te lijken op een religie, het is maar wat je gelooft. Ik heb zwaar behoefte aan feiten die zonder twijfel kunnen worden geïnterpreteerd.’ Ing heeft besloten haar Nederlandse Covid nieuws tot het absolute minimum te beperken.

Ik wil nog even van die Nederlandse bubbel van een paar weken geleden nagenieten.

Deze week vertrek ik weer naar de Verenigde Staten waar het nieuws totaal overgenomen is door een andere donkere situatie. Ook een van polarisatie en verdeling. De verkiezingen komen er aan en Corona lijkt daar op de achtergrond te raken tegen het decor van onrust, rellen en geweld. De media staat bol van opruiende beelden en verhalen. Ik zal Nederland en haar rust, vrijheid en kneuterigheid enorm gaan missen. Of het nou gaat om de aanpak van Corona of de discussie over mondkapjes, het gaat er hier toch allemaal wat vriendelijker en vrijer aan toe. I’ll keep you posted!