Het recht van een rokje

Naast het Nederlandse verkiezingsgeweld, de stem-op-een-vrouw oproepen, zag ik opeens overal dezelfde story verschijnen op social media ‘Text me when you get home’. Is dit bericht ook massaal gedeeld door mannen op hun timeline?

Elke vrouw weet wat hiermee bedoeld wordt, wat de achterliggende boodschap is en heeft een soortgelijke tekst veelvuldig in haar leven verstuurd en zal dit in onze huidige maatschappij helaas nog blijven doen. Ik ook.

Veiligheid op straat

Maar waarom zet dit ene zinnetje mij dan toch weer erg aan het denken. Opeens sta ik met beide benen wankelend in de nuchtere Hollandse kleibodem, sta bewust stil bij de situatie van vrouwen in de wereld en mijn eigen ‘veiligheid’. Hoe vrij en veilig voel ik mij eigenlijk in Nederland? Is er een verschil met andere landen, voelt het bijvoorbeeld anders dan afgelopen jaren in Maleisië?

In Kuala Lumpur heb ik mij eigenlijk nooit onveilig gevoeld of beter gezegd ben ik niet in onveilige situaties beland. Komt dit mede door het onbekende? Een nieuw land, nieuwe omgeving, andere cultuur en gebruiken, het ontbreken van een sociaal vangnet waardoor ik bewuster naar mijn omgeving kijk en beleef? Kan ik alleen over straat, moet ik mijn kleding en dragen van sieraden aanpassen? Welke buurten te vermijden etc. Ongevraagd krijg ik adviezen van taxichauffeurs: ‘The only downside of KL is snatching, always wear your handbag at the right side and take extra care of your kid’ 

Voorzorgsmaatregelen

Zeker de eerste keer wanneer ik in de late avond alleen in de taxi zit aan de andere kant van Kuala Lumpur op weg naar huis, manlief verblijft op een ander continent, nieuwe oppas bij mijn zoon, dan staan al mijn sensoren voor 200% aan en passeren diverse scenario’s in mijn hoofd. ’s Avonds nam ik een luxere Grab (taxi in Kuala Lumpur). De routes naar huis leer ik vrij snel.

Live location staat aan, oppas ingelicht dat ik onderweg ben en na een training met een hockeystick in de hand geeft ook een ander gevoel. Alleen zelfs voor dat blokje van nog geen 200 meter, waar ik normaal zou zeggen ik loop het laatste stukje wel, rijdt de taxi maar even verder. Overdag bungelt mijn tas aan de goede kant, loop ik niet met mijn telefoon in de hand langs de straat en tijdens het hardlopen vermijd ik bepaalde weggetjes. Nu ben ik blond, gemiddeld 1,5 kop groter dan de gemiddelde Aziaat en duidelijk de expat. Ik heb het nog niet eens over het verschil in veiligheid als local of expat.

Safety first

Mijn gevoel nu in Nederland is eigenlijk niet veranderd. Het idee dat Nederland veiliger is dan bijvoorbeeld Kuala Lumpur is misschien ook schijn. Waarom benadruk ik nu extra ‘Ik ga een rondje hardlopen in het bos daar en daarlangs, ben een uurtje onderweg’ en twijfel een milliseconde of ik mijn telefoon mee neem ondanks dat het tegenwoordig de Kalverstraat lijkt met alle wandelaars, hardlopers en corona-honden die uitgelaten worden.

Al een paar jaar ren ik niet meer met oordopjes en keiharde muziek, maar luister ik naar de geluiden en registreer de mooie omgeving, maar ook die stilstaande vreemde auto rechts met twee mannen, waarna mijn ogen direct afglijden naar het nummerbord, kleur, merk auto.

Waarom? Voel ik mij dan wel zo vrij in Nederland? Ja, ik laat me niet tegenhouden iets te ondernemen ongeacht tijdstip, maar waarom stap ik nog steeds niet onbezonnen het huis uit?

We kennen allemaal dezelfde voorbeelden. Op de fiets met telefoon in de hand of de welbekende sleutels geklemd tussen je vingers, thuisfront of vrienden geïnformeerd, een detour naar huis om het donkere straatje te vermijden. Nadenken over je schoenen, algehele body language, uitstraling, kleding (‘je vraagt er ook om wanneer je een kort rokje aan trekt’). In de parkeergarage vooraf nadenken waar je je auto parkeert om ‘s avonds snel te vertrekken met een volle tank en lege blaas, zodat je niet hoef te stoppen bij een verlaten pompstation.

Onbewust zet iedere vrouw een sensor, radartje aan voordat ze de deur uit gaat. Waarom neem ik onbewust bewust deze acties? Met een zwarte band in vechtsport zou ik mezelf toch moeten kunnen verdedigen? Dit is zeker geen garantie en ten eerste wil ik gewoon niet in onaangename situaties terechtkomen.

Vrouwenrecht

Afgelopen maand is er veel aandacht besteed aan de positie van de vrouw in economische onafhankelijkheid, zorg en arbeid, discriminatie en veiligheid hoort daar zeker bij. Eigenlijk best triest dat het nog steeds noodzakelijk is hier extra aandacht voor te vragen, wanneer keren we naar een vernieuwd normaal zonder ongelijkheid? Waar we naast het stemrecht ook het recht hebben om zonder safety check ongedwongen over straat te lopen naar huis, in een kort rokje.

Text me when you get home.