Gaat die bikini body uit het verleden er weer komen?!

Een koude winterdag in februari, temperaturen van min 20 graden, een dik pak sneeuw maar binnen is het behaaglijk. Ik kijk in de spiegel en opeens ben ik er klaar mee! Vanaf vandaag gaat het roer om!

Corona kilo’s zouden ze tegenwoordig zeggen maar hoe geloofwaardig komt dat over want mijn dagelijkse leven tijdens de crisis is nauwelijks beïnvloed. Puppyvet dan? Hmmmm, ik ben bang dat ik ook daar niet mee weg kom op mijn leeftijd. Het is de fika die hard heeft toegeslagen in en op mijn lijf, tegenwoordig noem ik het daarom ook f#cking fika.

Fika

Fika is een begrip in Zweden wat, heel kort uitgelegd, koffie met iets lekkers betekent en dat dan liefst zo vaak mogelijk op een dag. Toen ik drie jaar geleden hierheen verhuisde, sloeg ik geen enkele keer over. Al die nieuwe, lekkere maar vooral zoete dingen wil je toch echt allemaal geproefd hebben. Voor je het weet ben je verslaafd en heb je je gezonde levensstijl die je had voordat je emigreerde, ingeruild voor de ongezonde variant.

En toen was ik er klaar mee….

Tot die dag in februari. Ik werd niet langer blij van mijn spiegelbeeld. De keuze in mijn uitgebreide garderobe werd steeds minder omdat meer dan de helft gewoon te klein was. Doodzonde van al die mooie zomerjurkjes die ik nu niet meer kon dragen….

Maar het is nooit te laat om er iets aan te doen. Ik bepaalde die dag de strategie die ik ging toepassen dus niet te streng om de kans van slagen groter te maken. Doordeweeks geen frisdrank meer, alleen koffie, thee en water. Ook geen chips, snoep en koekjes…. Vooruit een koekje bij de koffie (zoals koningin Maxima dat zo mooi kon zeggen) dat zou ik mezelf toestaan. En in de weekenden mag er een wijntje gedronken worden en een hapje genuttigd. Dat werd mijn plan!

Sporten en mindfullnes in één

Nu had ik een mooi plan voor gezonde voeding, maar zou ik het daarmee redden of ging ik het proces versnellen door erbij te gaan sporten? Ik rijd paard maar doe dat vooral op recreatief niveau, dus daar zou ik niet mee weg komen. Ik besloot te gaan hardlopen. Dit kon makkelijk van huis uit maar ook vanaf mijn werk of tijdens de vakantie. Ja, hardlopen moest het gaan worden! Ik installeerde een app die me ging helpen met het opbouwen. Na de eerste training had ik na één minuut mijn tong al op mijn schoenen hangen, kon ik mijn shirt uitwringen en was ik pas een half uur na de training weer aanspreekbaar. Als ik dat van tevoren had geweten! De tijd ging voorbij en ik moest mijzelf drie keer in de week de deur uitslepen. Was dit eigenlijk wel de goede sport voor mij? Tot ik na een aantal weken serieus vordering zag. Ik ging hardlopen met opgeheven hoofd en genoot van de prachtige omgeving. Behalve dat het inspanning was, was het ook ontspanning. Jazeker, ik genoot echt en werkte bovendien tegelijk aan mijn gezondheid. Ik werd zelfs ambitieus en schreef me in bij SwedenRunners en liep mijn eerste virtuele wedstrijd inclusief medaille! Wat was ik trots! Trots dat ik had doorgezet, trots op wat ik bereikt had.

Vier maanden later

Inmiddels zijn we vier maanden verder. Ik loop nog steeds drie keer in de week hard, rijd drie keer in de week paard en geniet van mijn gezonde voeding in combinatie met de lekkere hapjes in het weekend. Misschien duurt het op deze manier iets langer voordat ik mijn doel bereik en heb ik pas die bikini body tegen de tijd dat de zomer voorbij is en de sneeuw zijn opwachting weer maakt, maar het is geen enkele straf om zo te moeten leven. En met trots kan ik zeggen dat ik de eerste tien kilo kwijt ben en ik precies op de helft ben van mijn streefgewicht. Hopelijk kan ik jullie over een tijd meedelen dat ook de andere helft me gelukt is. Ik ga er in ieder geval voor!