The show must go on!

Met het dansgezelschap ZfinMalta hebben we recent ons eerste optreden van het cultureel seizoen 2021-2022 gehad. Het was een optreden voor een uitverkochte zaal die halfvol was, want Malta houdt nog vast aan de anderhalve meter maatregel. Ik danste voor het eerst in het Teatru tal-Opra Aurora in Victoria, de hoofdstad van het Maltese eiland Gozo.

Tijdens de show had ik last van de belichting. Het maakte mij duizelig waardoor de dans extra inspannend was. Kniesoor die het daar nu nog over heeft, want de show ging goed en wij ontvingen een daverend applaus van het publiek. 

Gechoqueerd las ik dit weekend in het nieuws dat op het toneel van het wereldberoemde Bolshoi theater in Moskou, een acteur is overleden toen, tijdens een decorwisseling, een decorstuk op hem terechtkwam.

Tragische dood

Sterven op het podium, ik ken dit alleen van het verhaal van mijn ouders over de Britse komiek Tommy Cooper. Toen hij tijdens een liveoptreden een hartinfarct kreeg, lachte het publiek. Ze dachten dat het onderdeel van zijn show was. Zijn zoon wist beter en greep destijds in. Hoe anders was dit bij de Russische acteur Yevgeny Kulesh dit afgelopen weekend. De technische crewleden zien en weten enkele seconden voor het incident dat het misgaat, maar kunnen niets meer aan de situatie veranderen. Daarna zien de castleden en het publiek het drama voor hun ogen gebeuren. Verschrikkelijk! 

In gedachten ga ik terug naar 2011, toen ik en enkele klasgenoten van de Nationale Balletacademie Amsterdam meededen aan de productie van de Notenkraker en de Muizenkoning van Het Nationale Ballet. Tijdens één van de voorstellingen ging er tijdens een decorwissel iets mis en wij hoorden een hoop gekraak en geknars. Het voelde niet oké, en wij als piepjonge dansers tussen de tien en elf jaar oud, zochten oogcontact met onze dansdocent die in de coulissen stond. Hij gebaarde dat alles in orde was en dat wij vooral moesten doordansen.

Als het doek valt…

Luttele seconden later, dachten de professionele dansers daar anders over, en werd in lichte paniek geroepen dat iedereen direct van het podium moest. Wij stonden zenuwachtig lachend en huilend achter het podium. De gordijnen gingen dicht en het publiek zat onwetend in de zaal. De technici fiksten het probleem en voor we het wisten, kwam het sein: the show can and must go on! Iedereen ging terug het podium op. Het werd een ervaring waarbij ik als danseres in spé, leerde dat je de sterren van de hemel kunt dansen, maar dat alleen een team een show tot een succes kan maken. 

“Menig artiest, waar dan ook ter wereld, zal de komende tijd het decor meer horen piepen en kraken als ooit tevoren. Toch zal dit dramatische ongeval met de tijd langzaam naar de achtergrond vervagen om uiteindelijk uit ons systeem te verdwijnen.”

Ook ik hoop weer te schitteren op het podium van het Teatru Manoel of het Campus Theatre in Valletta, allebei hier op Malta. En zoals ik altijd doe, als ik voor de laatste keer buig voor het applaus van het publiek, maak ik een gebaar naar de technici achterin de zaal. In de kleedkamer ben ik mega moe, maar voldaan want, ik dans dus ik leef!  

De Russische acteur Yevgeny Kulesh leeft niet meer en het podium van het Bolshoi-theater zal na zijn dood nooit meer hetzelfde zijn. Toch zal ook in Moskou op een dag weer het sein komen. Dat van the show must go on! Maar voor nu een diepe buiging. Voor Yevgeny, RIP.