Suiker in de ban! Maar… hoe dan? (2)

In het begin dacht ik dat geraffineerde suikers laten staan, een makkie was. Ik zou vooral traktaties op het werk moeten afslaan, en in de supermarkt met een grote boog om het koek- en snoepgangpad heen lopen. Totdat ik hoorde dat er wel honderd namen voor suiker in de omloop zijn: dextrose, fructose, malt en molasses om er maar een paar te noemen.

En dat betekent dus dat je alle verpakkingen moet controleren op verborgen suikers! 

Wat eraan voorafging: Juliska is een echte zoetekauw. Een toetjes koningin en dat komt goed uit in Bonaire! Hoewel? Zoveel suiker is natuurlijk niet gezond en ze besluit het roer om te gooien. In haar eerste blog las je al hoe ze samen met een vriendin ceremonieel afscheid neemt van de ijssalon…

Suikerduiveltje(s)

Dat suikervrije frisdranken helemaal niet suikervrij zijn wist ik wel. Maar dat ook in de producten die ik als ‘gezond’ zag of als ‘onderdeel van een bewuste lifestyle’ verborgen suikers bleken te zitten, choqueerde mij. Zo bevat suikervrije soya-melk gewoon suiker! Waarom dan twee pakken van hetzelfde merk, één met suiker en één suikervrije ook met suiker naast elkaar in het schap? Ook aan ingeblikte en ingevroren groenten en vis wordt suiker toegevoegd als conserveringsmiddel.

Dan denk je misschien: tja je weet toch dat vers beter is? Ja, maar als je op een eiland woont, heb je niet altijd keus voor vers. Zelfs aan zoute snacks, zoals chips, wordt suiker toegevoegd. Uiteindelijk bleek op heel Bonaire één merk te zijn met groentenchips waar geen suikers aan toegevoegd waren. En zelfs in tandpasta blijkt suiker te zitten, bijvoorbeeld onder de noemer aspartame en saccharin. Waarom? Voor de smaak. Gekker moet het toch niet worden.

Even boodschappen doen, werd dus een hele onderneming. Maar het wende vrij snel. Inmiddels weet ik precies welke kokosmelk en mayo suikervrij zijn en ga ik doelgericht de supermarkt in. Tot ik op een gegeven moment langs het gangpad van de broodsmeersels kwam. Ik was me er niet eens van bewust, tot de aanlokkelijke geur van hagelslag me als een magneet naar het schap trok! Het was me nooit eerder opgevallen dat het zo sterk te ruiken is in de supermarkt. Alsof er rijkelijk met een hagelslaggeur-roomspray in de rondte was gespoten. Even heb ik flink de geur opgesnoven, zag ik een visioen van warm wit brood met roomboter en hagelslag, om vervolgens met een bos bleekselderij de winkel te verlaten.

Broodnodige vulling

Op naar de volgende fase: ook geraffineerde koolhydraten laten staan. Dus geen brood en geen granen. Van het idee alleen al werd ik chagrijnig. Dan zou ik toch de hele dag honger hebben? Ik ben gewend te ontbijten met havermout en tussen de middag een warme maaltijd met rijst. Desnoods zilvervliesrijst, maar er moet iets bij mijn groenten dat vult. En in de avond een soepje of salade vind ik heerlijk, maar ook dan moet er wel iets substantieels bij zitten zoals brood of een tortilla. Dit was misschien wel de grootste uitdaging in het programma. De eerste week was het zoeken en een beetje mopperen, maar ook dit was uiteindelijk goed te doen. Zonder honger!

In de laatste fase werd ook tijdelijk fruit van het lijstje geschrapt. Maar dan wordt je toch ziek?! Ik heb altijd geleerd twee stuks fruit per dag te eten, zo had ik dat geleerd van de schijf van vijf. Voel je een verkoudheid opkomen, dan wat extra vitamine C, ofwel extra veel fruit. Ik was inmiddels al zo ver met de challenge, dat ik dacht: niet zeuren, gaan met die banaan. 

Inmiddels zit het einde van de challenge er op, in totaal dertien weken waarin we het langzaam hebben opgebouwd, of eigenlijk afgebouwd. Aan het begin van het traject keek ik best een beetje op tegen het proces, maar was ik vooral benieuwd naar de effecten. Die hebben mijn verwachtingen meer dan overtroffen en zijn de mentale dipjes meer dan waard geweest. 

Conclusie (not sugar coated)

Allereerst heb ik een stuk meer energie, de after lunch dip is verleden tijd. Ook slaap ik ‘s nachts een stuk beter. Mijn smaakpapillen zijn veranderd. Normaliter negeerde ik groene paprika’s, ik vond ze maar smakeloos naast de rode, gele of oranje. Maar nu ik de gezellige kleurtjes een poosje heb laten staan, is het groene muurbloempje tot z’n recht gekomen. Wat smaakt die opeens zoet! Ook andere groentes lijken veel meer smaak te hebben. Mijn sugar cravings heb ik grotendeels onder controle. Helemaal verdwenen zijn ze niet. Maar voorheen moest ik perse na iets hartigs iets zoetigs. Bijvoorbeeld muntthee met honing of een stuk (gedroogd) fruit. Zonder werd ik onrustig, nu taan ik er niet eens meer naar. Mijn huid is stralender geworden. En ik pas ik mijn pre-Bonaire kleding weer met gemak. Ook een leuke bijkomstigheid. 

Ben ik ziek geworden van de korte periode zonder fruit? Absoluut niet! Ik at natuurlijk wel heel veel groenten, bij iedere maaltijd en ook tussendoor. Daardoor had ik ook geen last van hongergevoel. Ik voel me fitter en zit lekkerder in mijn vel. Ik kan het zeker aanraden om de uitdaging eens aan te gaan. Stap voor stap, want ga je cold turkey dan kun je best wat afkickverschijnselen krijgen. Helemaal suiker vrij is natuurlijk een illusie. Ook in groenten en fruit zitten suikers. En je lichaam heeft dat ook gewoon nodig. Alleen wel in mindere mate dan dat ik dacht en gewend was. Uiteindelijk gaat het volgens mij om een goede balans en afwisseling.

Zo nu en dan de reset knop indrukken kan helemaal geen kwaad. Het heeft mij geholpen om natuurlijker te eten. Terug naar de basis en evengoed te genieten.