Emigreren en remigreren, een Amerikaans avontuur!

Het is maart 2015 en één uur in de ochtend als we samen op de terugweg zijn naar Amersfoort na een gezellig feestje. Het is een luchtig gesprek, tot manlief zegt: “Wat zou jij ervan vinden als we eens een jaartje in het buitenland gaan wonen?” “Dan toch zeker minimaal voor twee jaar”, antwoord ik en voeg eraan toe, “Maleisië, Bulgarije en Duitsland zijn geen optie, maar Amerika zou ik wel leuk vinden.”

Mijn man rijdt bijna tegen de vangrail: hij had veel verwacht, maar geen positief antwoord dat ik wel zou willen emigreren. We praten er nog over maar parkeren dan het onderwerp vanwege onze aanstaande bruiloft in april 2016. 

Emigreren? Het balletje gaat rollen

Kort voor ons trouwen geeft mijn man op zijn werk aan dat hij openstaat voor een relocation. Vanaf dat moment gaat het balletje rollen. We praten er samen veel over en als blijkt dat we allebei serieus zijn, bespreken we het met de kinderen en vrienden en familie. De reacties zijn heel wisselend en gooien onze emoties helemaal overhoop, maar het enthousiasme voert de boventoon.

Dan komt er een functie in Amerika voorbij en gaat het ineens heel snel. Te snel blijkt later. Het bedrijf wil mijn man zo spoedig mogelijk over de grens hebben, maar er komt natuurlijk aardig wat bij kijken. Van meet af aan heb ik het gevoel dat, zo kort dag, het allemaal nooit zal gaan lukken vanwege het visum dat nodig is. Ik krijg gelijk en het lijkt erop dat ons avontuur nog vóór vertrek strandt.

Een paar maanden later komt er weer een kans voorbij. Dit is het. Toch blijft het tot op het laatste moment – de dag van het interview bij het consulaat in Amsterdam – spannend. Komt het visum er ook doorheen? Ja, en we gaan we er volledig voor. De voorbereidingen gaan van start en wat een werk! Ik zeg wel eens dat één van mijn superpowers ‘plannen en organiseren’ is, maar jeetje wat komt er vreselijk veel bij een emigratie kijken. Niet alleen in praktische, maar ook emotionele zin, omdat er ook twee pukkies van vijf en zeven jaar in het spel zijn. Verhuizen, laat staan emigreren, is al een enorm project. Het is best een dingetje want iedereen heeft zijn en haar emoties: de kinderen, opa’s en oma’s, overige familie en lieve vrienden.

We gaan emigreren: America, here we come!

Begin mei 2017 krijgen we groen licht van het consulaat en duiken we – op z’n Amerikaans – de eerste de beste Dunkin’ Donuts in om het te vieren. Eind mei vliegen mijn man en ik samen voor een pre-assignment trip naar de VS om een huis te vinden. Na vier dagen tekenen we een huurcontract en gaat mijn man de resterende dagen meteen aan de slag. Ik bekijk in die tijd onze nieuwe omgeving, maak foto’s voor de kids en bezoek scholen.

Vanaf dat moment gaan we in de zesde versnelling, omdat we al op 8 juli voor twee jaar naar Amerika zullen vertrekken. Na een geweldig afscheid van onze familie en vrienden stappen we in het vliegtuig naar Boston – Massachusetts waar we de eerste dagen in een hotel zullen zitten omdat ons huis ongemeubileerd is. Toch willen we het de kinderen snel laten zien en halen na aankomst direct de huissleutel op en rijden erheen.

Onderweg vallen de kindjes in slaap maar na een half uur worden ze worden bruut wakker geschud. We zijn in een heftig auto-ongeluk terecht komen. De bestuurder van een auto twee banen verderop kijkt niet in de dode hoek en raakt de auto naast ons, die ons vervolgens raakt. De eerste auto spint en duikt keihard op onze gehuurde Dodge Durango en duwt ons de weg af en de vangrail in. We hebben vreselijk veel mazzel gehad, maar dit heeft het begin van ons avontuur wel extra uitdagend gemaakt. 

Verlenging tijdens de pandemie

In anderhalf jaar hebben we ons leven goed op de rit. Mijn man is blij op zijn werk, de kinderen excelleren op school en ik heb een (vrijwillige) baan als president van de PTO op hun school. Het dorp waar we wonen is heerlijk en ondertussen hebben we superfijne vrienden gemaakt. Kortom, eigenlijk willen over een half jaar nog niet terug naar Nederland. Als de mogelijkheid zich inderdaad voordoet langer te blijven, verlengen we direct met nog twee jaar.

Toen kwam Corona… en veranderde alles van de ene op de andere dag. Even terugvliegen naar Nederland om welke reden dan ook, kon niet meer. Het werd een heel moeilijke tijd waarin we vervelende beslissingen hebben moeten nemen. Zo kreeg mijn moeder corona en belandde ze in het ziekenhuis. Bovendien stond voor ons een afspraak voor de verlenging van ons visum bij het consulaat in Amsterdam. Die afspraak werd vanwege corona uiteraard geannuleerd.

Nu moesten we dus ons visum in de Verenigde Staten aanvragen wat het risico verhoogt dat het niet wordt toegekend, met als consequentie dat je dan binnen 30 dagen het land moet verlaten. Wat een stress! Eind goed al goed en het visum werd toegekend, maar met alle onzekerheden én daarbovenop de pandemie, was het zeker geen pretje. 

Online Nederlandse les: wat een uitkomst

Gelukkig waren er ook lichtpuntjes. En één daarvan is de beslissing geweest om over te stappen naar online Nederlandse les voor de kinderen. In de wetenschap dat we terug zouden keren naar Nederland, zijn we direct na aankomst in de VS begonnen met wekelijks Nederlandse lessen. Eerst deed ik het zelf, maar later gingen ze naar een Nederlandse school in het weekend.

Vanwege Covid, zijn die lessen echter allemaal online gegaan. Onze kinderen bleken dat fantastisch te doen. Aangezien de kosten voor één-op-één lessen van een officiële docent Nederlands ongeveer hetzelfde waren als van de Nederlandse school, ben ik op zoek gegaan naar opties en zo vond ik Meester Max. Na een heel prettig kennismakingsgesprek, was de keuze snel gemaakt. De lessen werden nog leuker, toen we hoorden dat juf Irene in Vietnam woonde! 

De kinderen schelen tweeëneenhalf jaar dus we hebben het op de één-op-één lessen gehouden. Natuurlijk hadden ze er niet altijd zin in om om half acht op zaterdagochtend klaar te moeten zitten, maar juf Irene maakte er elke keer weer een feestje van. Haar enthousiasme, maar ook het inspelen op onze kinderen. De jongste, Pim, is vaak sneller afgeleid dan zijn zus Nynke. Bovendien had Nynke, ondanks haar verblijf in Amerika, het Nederlands nog behoorlijk onder de knie en kreeg daarom wat lastigere onderwerpen aangeboden.

Juf Irene speelde ook echt in op de interesses van Pim en Nynke. Juf Irene gaf ze voor begrijpend lezen teksten over onderwerpen die zij leuk vonden, en er was altijd voorafgaand aan de les tijd voor een gezellig kletspraatje. Complimenten voor de juf die dan tot twee keer toe hetzelfde verhaal aanhoorde, maar dat niet liet blijken en zowel Pim als Nynke ieder hun eigen moment gunde! 

Hulp op maat bij onze remigratie

Maar ook met de twee jaar verlenging, kwam er een einde aan onze tijd in Boston. Een avontuur dat ons heel veel gebracht heeft als gezin en dat we echt als een team samen hebben gedaan. Zeker in het begin waren we natuurlijk enorm op elkaar aangewezen. We deelden ‘verdrietjes’, maar gelukkig waren er ook zoveel mooie momenten.

Al die jaren hebben de kinderen op een gewone public school gezeten en unieke ervaringen opgedaan. In Amerika is zoveel aandacht en respect voor veteranen, zorgverleners en docenten en dat wordt op school breed uitgemeten. Ook het idee van klaarstaan voor anderen of in actie komen voor de minder bedeelden is een belangrijk onderdeel van het schoolleven. Pim en Nynke hebben een goede basis gelegd in het Engels maar dankzij de wekelijkse Nederlandse lessen, ook hun moedertaal en dat dragen ze hun hele leven met zich mee.

De overgang van het Engels in de klas naar weer het Nederlands is hartstikke goed gegaan. Heel fijn was de adviserende ondersteuning die Meester Max gaf. Na onze terugkeer naar Nederland, hebben we de lessen met juf Irene niet direct stopgezet, maar nog even volgehouden. Dit om de overgang soepeler te maken en om zo wat gerichter te kunnen sturen op het niveau waar Pim en Nynke uiteindelijk zouden instromen.

Zo moesten wij beslissen of we onze dochter zouden laten starten in groep 8 of in de brugklas. We hebben met juf Irene hier heel fijn over kunnen sparren. Ze heeft echt meegedacht en dat heeft ons geholpen. Er zijn tenslotte al zoveel dingen waarover je moet nadenken als je weer remigreert. Pim, nu tien jaar, blijkt heel goed in Nederlandse spelling, ondanks dat hij vier jaar weg is geweest.

Waardevolle lessen voor als je wilt emigreren

Onze kinderen hebben het allebei snel opgepakt omdat we het Nederlands nooit hebben losgelaten. Natuurlijk was het makkelijker om thuis heel strak vast te houden om Nederlands te praten omdat mijn man en ik allebei Nederlands zijn. Dit nam trouwens niet weg dat de kinderen het liefst Engels praatten en het meest gehoorde zinnetje “praat Nederlands!” was. We zijn blij dat wij als ouders ook altijd veel nadruk hebben gelegd om de contacten in Nederland te onderhouden. Regelmatig lieten we de kinderen met Nederland bellen, of spraakberichten inspreken en filmpjes maken. Om ons heen horen we vaak dat mensen het zo gaaf en knap vinden dat onze kids daar allemaal geen moeite mee hebben. Kinderen van deze tijd zijn wat dat betreft toch vaker bezig met appen in plaats van bellen.

Inmiddels zijn we alweer acht maanden terug en realiseer ik me dat de uitdaging misschien niet het vertrek naar Amerika was, maar de terugkeer naar Nederland. De afgelopen maanden zijn heftig geweest en we wisselen elkaar (nog steeds) af. De kinderen struggelen om hun plekje weer te vinden, mijn man mist de ruimte en vrijheid die we daar hadden en ik mis vooral mijn vriendinnen en het zo andere leven dat we daar hadden. Daarbij zijn we naar ons eigen huis teruggekeerd en dat was best een wereldschok: terugkomen op een plek die lijkt te hebben stilgestaan.

Nu na acht maanden is er eindelijk wat begeleiding voor de kinderen, ben ik sinds een paar maanden weer aan het werk en hebben we ons huis wat meer van onszelf gemaakt met nieuwe spullen. Het komt goed want we hebben tenslotte ervaren dat we een geweldig team zijn en dat we samen veel kunnen overwinnen. Maar of het smerige herfst- en winterweer in Nederland zal wennen na vier jaar Massachusetts? Dat zal waarschijnlijk nooit gebeuren.

Nieuwsgierig naar Meester Max?

Het deskundige en enthousiaste team van Meeste Max verzorgt online Nederlandse lessen op maat. We onderzoeken wat de persoonlijke leerdoelen van je kind zijn en samen werken we zo efficiënt mogelijk aan de verschillende taalonderdelen die belangrijk zijn voor jouw kind. Vraag vandaag nog vrijblijvend een gratis adviesgesprek of gratis proefles aan.

Leuke verrassing voor al onze lezers! Als je een strippenkaart koopt, krijg je een leuke verrassing van Meester Max, mits je “De Wereldwijven” vermeldt.