Liever een goede buur dan een verre vriend. Echt?

Vriendschappen over landsgrenzen heen, daar kunnen de Wereldwijven zeker over meepraten. En dat doen we dan ook regelmatig. Sommige vriendschappen zijn mooie warme relaties op afstand geworden, die ondanks de vele kilometers die jullie van elkaar scheiden, fris en fruitig blijven. Andere geweldige ontmoetingen bloedden toch dood in de loop der tijd. 

Zijn er tips en trucs? Wijsheden waarmee je je voordeel kan doen? We gingen eens te rade bij onze eigen wereldwijven en vroegen hoe zij aankijken tegen hun (internationale) vriendschappen.

Hoe ga jij om met de afstand : beweeg je mee in de ruimte die ontstaat? 

Inga in Guatemala heeft er eigenlijk geen pasklaar antwoord op. Ze is al lang weg uit Nederland en woont met haar Guatemalteekse man in een ruraal dorp. Dit is haar thuis en naar Nederland terug staat niet op de planning. “Ik heb eigenlijk geen vrienden en vriendinnen meer in Nederland waarmee ik betekenisvol of regelmatig contact heb”, vertelt ze. “Levens gaan door en veranderen van richting. Ik merk dat we nog weinig gemeen hebben.”

Ook Marieke in Dominica vindt het antwoord op die vraag lastig: “ik ben heel trouw in mijn vriendschappen en heb een enorm empathisch vermogen waardoor ik vaak degene ben die contact zoekt. Het is heel fijn dat ik een aantal vriendinnen heb waarbij het contact ook van hen uitgaat. Het hoort erbij denk ik als je emigreert, dan verwateren vriendschappen.”

Voor Maureen is het hele vriendschappen-verwateren-wel-of-niet-verhaal nog relatief nieuw. “Ik woon pas drie jaar op Curaçao en heb misschien daardoor nog steeds hechte contacten in Nederland. Deze zomer ga ik ook weer even terug en ben dan heel erg blij iedereen weer te zien.”

Ook Laura is een newbie en pas een aantal maanden geleden naar Noorwegen verhuisd. “Voorafgaand aan ons vertrek, had ik echt wel de angst en onzekerheid dat vriendschappen zouden verwateren, maar ik kwam tot het besef dit nu eenmaal de situatie is. Mijn onzekerheden en angsten heb ik ook met mijn vriendinnen kunnen bespreken. En natuurlijk zeiden we elkaar dat de vriendschap blijft bestaan, maar uiteindelijk is het iets wat met de tijd moet blijken.”

Zijn er tips en trucs hoe je die leuke band kunt behouden? 

Laura vertelt dat zij af en toe zorgt voor een verrassing. Zo vloog ze laatst voor een vriendinnetje haar 30e verjaardag terug naar Nederland om haar te verrassen. “Ook”, vertelt ze, “stuur ik regelmatig kaartjes of kleine cadeautjes.”

De huidige techniek helpt natuurlijk ook mee om van elkaar levens op de hoogte te blijven. Zo maakt Laura graag gebruik van FaceTime om uren met vriendinnen bij te kletsen of zelfs ‘samen’ te gaan wandelen met de honden! Van Whatsapp maakt ze ook graag gebruik. “Iedere week kijk ik op een vaste dag en tijd naar een tv-serie met mijn vriendinnen. Ieder in haar eigen huis, maar ondertussen delen we via whatsapp onze meningen en kletsen erop los. Die momenten zijn zo waardevol!”

Maureen beaamt dit: “door regelmatig te videochatten blijf je betrokken bij elkaars leven. Dat geldt zeker voor mij, want ik ben niet echt goed in veel whatsappen. Jaren geleden zei een vriendin, die zelf al jaren in het buitenland woont, als je er allebei tijd en moeite in blijft stoppen, blijven vriendschappen bestaan. Dat kan ik alleen maar beamen. Je moet het allebei willen, anders bloedt zo’n vriendschap dood als er, zoals in mijn geval, 8000 kilometer tussen zit.”

Vriendschappen met de ‘locals’ : zijn die anders? 

“Weet je”, gaat Inga verder, “mijn man is natuurlijk Guatemalteek en geboren en getogen in het dorp waar we wonen. Hij is en een enorme extrovert en kent werkelijk iedereen. Ik hoef alleen maar achter hem aan te wandelen om iedereen te leren kennen en overal te komen. Bovendien spreek ik inmiddels ook praktisch vloeiend Spaans en die combinatie scheelt natuurlijk wel heel erg in contacten leggen. Dat gezegd hebbende, betekent dit niet dat ik echt veel like minded mensen tegenkom. Wij wonen in een redelijk afgelegen gemeenschap, dus de keuze in vrienden en vriendinnen is beperkt en ik merk dat mijn interesses en opvattingen toch heel anders zijn dan van veel lokale bewoners. Ik kan het prima met ze vinden, maar echt diepgang? Nee.”

Marieke herkent dat wel. Ze vertelt, “ik heb op Dominica nieuwe vriendschappen opgebouwd, zowel met Nederlanders op het eiland als met lokale mensen. De vriendschappen met een local is wel anders; het is een andere cultuur met andere gebruiken. Dat heeft ook wel weer zijn charme. Tijdens mijn recente verhuizing kon ik 100% rekenen op mijn lokale vrienden, alle lof daarvoor.”

Karien heeft op veel uiteenlopende plekken en verschillende continenten gewoond en is sinds kort weer terug in Nederland. Over hun tijd in Singapore, zegt ze nu dat ze vooral voor haar kinderen het contact met echte Singaporese kinderen miste. “Singapore is wel een expat stad”, zegt Karien, “en kinderen van de Singaporezen mogen niet naar een internationale school. Mijn kinderen hadden er vrienden van over de hele wereld, behalve dus uit Singapore zelf. Dat vond ik wel jammer.”

Tip: omarm diversiteit en realiseer je dat iedere vriendschap je iets leert 

Ing is ook een echte globetrotter en woont al 15 jaar in het buitenland, momenteel in Florida, en ervaart dat vriendschappen in den vreemden met anderen dan Nederlanders ook anders zijn. “Het zijn vriendschappen die me enorm dierbaar zijn en erg waardevol”, onderschrijft ze, “vriendschappen met anderen dan Nederlanders brengen een andere flair en je leert er weer heel andere dingen van.”

Mariel heeft een ander perspectief en ervaart dat ze toch echt hele goede vriendinnen in Californië heeft. Sterker, nog vóór de huwelijken en/of kinderen, kenden ze elkaar al en zijn als vrienden bij elkaar gebleven: ze zijn nu een echte Californische framily! “En dan heb ik”, gaat ze door, “ook een hele goede vriendin in New York die ook hier in Californië heeft gewoond, vervolgens terug is gegaan naar Ierland en nu weer in New York woont. Ik ben erg trouw en hecht veel waarde aan deze vriendschappen. Allemaal brengen ze hun eigen unieke eigenschap en plekje in mijn leven en ze maken het zoveel voller en dieper.”

Karien heeft Inmiddels genoeg ervaring en weet (en accepteert) dat het elke keer dat je verhuist even duurt om de mensen met wie je een klik hebt, te vinden. “In Engeland kende ik weinig mensen buiten mijn collega’s tot ik zwanger werd en heel close werd met de dames uit mijn zwangerschapsklasje. In Singapore leerde ik uiteindelijk mijn Singaporese vriendinnen kennen via mijn werk bij een NGO of mijn schrijvers netwerk. Al die variatie vind ik ontzettend leuk.”

Hoe meer herinneringen je deelt, hoe duurzamer de vriendschap? Het zou best eens kunnen!

Mariel heeft na al die jaren in Californië nog steeds hele goede en dierbare Nederlandse vrienden en vriendinnen. “Ze zijn er altijd voor me, want we delen zoveel herinneringen, we hebben goede en slechte tijden van elkaar meegemaakt.”

Ook Ing heeft nog altijd goede jeugdvriendinnen: “ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik nog zeer dierbare vriendinnen heb in Nederland die ik al sinds mijn jonge jaren ken. En al heb ik ze in sommige gevallen jaren niet gezien, áls we elkaar zien is het alsof we gisteren nog aan de koffie zaten. Dat vind ik zoiets moois en dat koester ik.”

Nog een tip: go with the flow en geen (te) hoge verwachtingen is vaak ook goed voor vriendschappen

Karien, “mijn hele leven ben ik heel divers in mijn contacten. Locals, Nederlanders en andere ‘expats’ – allemaal anders en allemaal leuk. Met sommigen heb ik nog steeds contact, met anderen niet meer. Of je ziet en spreekt elkaar een hele tijd niet en kom je elkaar weer tegen. Zo mailde een vriendin uit Engeland opeens dat ze voor werk in Singapore moest zijn en of we konden afspreken. Het was meteen gezellig, terwijl we elkaar jaren niet gesproken hadden.”

Karien vult aan, “ik hoef mensen om wie ik echt geef niet regelmatig te zien of te spreken om vrienden te blijven. Mijn motto is: we zien elkaar wanneer we elkaar zien. En ben je in de buurt dan ben je welkom! Komt het niet uit? Dan zien we elkaar wat minder, evengoed en no hard feelings. Ik denk dat het erg helpt dat de meeste van mijn vrienden ook een vrij internationale mindset hebben en er dus hetzelfde instaan als ik. Alhoewel, nu ik in Nederland woon, heb ik ook weer leuk contact met een aantal vriendinnen van de universiteit. En stiekem ben ik ook wel een beetje blij dat een deel ver weg woont. Het zou veel te vermoeiend zijn om al die mensen vaak te moeten zien…”

Maar zelfs met die houding is het nooit altijd makkelijk!

Inga: “Er wonen hier in Guatemala weinig andere buitenlanders om contact mee te zoeken. Natuurlijk komen er wel toeristen voorbij, maar die vertrekken altijd weer. Ik heb gemerkt dat ik er heel moe van word om tijd en energie te steken in een leuk contact op te bouwen met iemand die dan na een paar dagen of weken vrolijk zwaaiend weer verder reist. Dan zit ik daar weer in mijn uppie. Ik merk wel dat het heus nog af en toe een uitdaging is en een aantal jaren geleden schreef ik erover op mijn eigen blog.”

Yvonne is alweer enige tijd terug uit Libië en komt tot de conclusie dat ze hier eigenlijk geen vrienden meer heeft. Ze realiseert zich dat vóórdat ze naar Libië vertrok, die vriendschappen meer vanuit haar kwamen dan vanuit de ander. “Nu na twee jaar terug te zijn, is er niet één geweest die gevraagd heeft hoe het met mij is. Vrienden uit Libië vragen nog altijd zeer regelmatig hoe met me gaat. Of ze sturen me een foto van de lunch die ze delen, om toch een gevoel van samen te hebben. Vandaag had ik een beroerde dag, en dan krijg ik extra steun via een berichtje.”

“Libië is een ingewikkeld land”, gaat Yvonne verder, “en ik heb er heel bijzondere vriendschappen gemaakt in heel ongewone situaties. Misschien wel door de situaties. Het bijzondere is dat het contact blijft terwijl ik sommigen niet eens heel goed ken. Afstand is voor mij dan ook niet van belang voor vriendschap. Verbondenheid komt wat mij betreft uit het hart en is mij ontzettend dierbaar. Natuurlijk doet het pijn dat ik niet ‘even’ naar Libië kan. Zo heb ik een aantal trouwerijen gemist, maar ook ziekte en begrafenissen. Maar meer kan op dit moment niet en we wéten dat we er voor elkaar zijn: met ons hart en onze gedachten.”

Count your blessings 

Marieke komt tot een heel mooie slotsom. “Weet je, sommige mensen lopen een leven lang met je mee, anderen alleen maar een stukje, en soms komt een vriendschap die verwatert leek opeens weer bovendrijven, en praat je gewoon verder alsof je elkaar gisteren nog sprak.” Inga vult Marieke aan: “vriendschappen hoeven ook niet persé gelijk eeuwig te zijn. Ook aan tijdelijke vriendschappen kun je veel hebben en/ of er van leren.”

Wij zijn het hier helemaal mee eens. Willen we je graag nog een laatste advies geven: laat een vriendschap je er nooit van weerhouden het avontuur in te stappen. Een vriendschap is als een deur, waar er één sluit, gaat er altijd weer één open. En sommige deuren blijven gewoon altijd op een uitnodigend kiertje staan.