Amber in Malta: ‘Vriend en vijand’ in de danswereld

Wereldwijf Amber woont alweer bijna drie jaar in Malta en is professioneel danser bij dansgezelschap ZfinMalta. Over het maandthema ‘Vriend en Vijand’, leverde ze graag een bijdrage. Want is de danswereld echt die keiharde wereld waar dansers elkaar het licht in de ogen niet gunnen? Wat maakt Amber zelf mee in haar persoonlijke- en professionele leven als danser?

Lees met haar mee en neem een kijkje achter de coulissen van de danswereld in Malta!

Vooroordelen in de danswereld

Wie aan de professionele danswereld denkt, denkt waarschijnlijk gelijk ook aan vertrouwen en hechte samenwerking, maar ook aan haat en nijd. Dansers maken extreem lange dagen die gevuld zijn met veel repetities, voorstellingen en zo nu en dan bijbehorende verplichtingen zoals after parties en interviews. Dansers maken ook veel werkuren en dat is tijd die ze veelal samen doorbrengen. Logisch dat er intensieve en fysieke samenwerking ontstaat binnen een dansgezelschap waar vaak vriendschappen uit ontstaan. Collega en vriendschap gaan gemakkelijk hand-in-hand.

Aan de andere kant kan er tijdens het werk ook sprake zijn van competitie en strijd. Bij ieder nieuw dansstuk zijn mooie rollen te verdelen en een danser zou geen danser zijn als zij of hij niet de hoofdrol zou ambiëren. Het is dus niet meer dan logisch dan dat er tijdens castingperiodes (wie krijgt welke rol, of wie zit in de eerste cast) sprake is van irritaties of onenigheden. Het beeld alleen dat een ‘vriend’ ineens iemands ‘vijand’ wordt en waarbij – wat sommige dansfilms ons willen laten geloven – glasscherven in elkaars dansspitzen wordt gedaan, heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt.

Danspremière

Ik prijs me heel gelukkig dat ik onderdeel ben van een klein dansgezelschap. We werken (bijna nooit) met een eerste en tweede cast, en iedere voorstelling staan alle dansers hoe dan ook op het podium. Zo ook bij het moderne dansstuk Requiem for Juliet van choreograaf Riccardo Buscarini waarvan de première eind mei op het programma stond.

Requiem for Juliet is ontwikkeld als vervolg op het wereldberoemde verhaal Romeo & Juliet (Julia in het Nederlands) van William Shakespeare uit 1597, waarin de geliefden hun liefdesrelatie met de dood moeten bekopen, doordat hun families aartsvijanden zijn. In dit dansstuk, herbeleeft de bedroefde moeder van Juliet de tragedie: een stuk dat doorspekt is met vriendschap en vijandigheid!

Ik had behoorlijk wat scènes toebedeeld gekregen en dus inmiddels veel repetitie-uren in mijn benen, toen de première zich aandiende. Na de generale repetitie gunde in mezelf een powernap om vervolgens met mijn collega-dansers en geoliede voorstelling neer te zetten. Tijdens de receptie na de première, hoorden we niets dan lovende woorden. Kom maar op met de volgende twee voorstellingen!

Mijn twee vijanden

Helaas. Bij thuiskomst kreeg ik koorts en testte de volgende dag positief op Corona. The show must go on, maar dit keer zonder mij… Mijn prachtige openingsscène met de manlijke dansers werd overgedragen aan mijn vriendin, collega-danseres. Zij in ‘mijn rol’ maakt ons niet tot vijanden, maar natuurlijk ik voel dan wel enige gezonde concurrentie. Natuurlijk denk ik dan even: “potverdorie, daar had ík moeten dansen en niet zij!” Dit gezegd hebbende, kan ik gelukkig toch concluderen dat mijn leven als danseres vooral uit collegiale vriendschappen bestaat. En in mijn dansleven, zijn maar twee vijanden en dat zijn ziekte en blessures!

Inmiddels ben ik aan de beterende hand en kan ik mij gaan voorbereiden op het volgende dansstuk: Sunrise Mass. Bij de opkomende zon denk ik aan waardevolle vriendschappen. Mijn vijanden? Ach, laat die maar in de schaduw staan.