Op de fiets naar je werk? Wereldwijven over hun vervoermiddel in het buitenland!

Zonder auto kun je in Nederland goed van A naar B komen. Vaak pakken we gewoon lekker de fiets. Of we stappen op bus of trein want dat is niet alleen goed geregeld, maar rijdt ook behoorlijk punctueel. En mis je toch de bus of trein? Dat is zeker balen, maar het schopt nauwelijks je dag in de war en een half uur later ben je alsnog op weg naar je eindbestemming.

Maar… hoe zit dat als je emigreert? Hoe is het reizen van A naar B daar geregeld en is dat erg schakelen? Hoe druk of veilig is het verkeer over de grens? En welk vervoermiddel is noodzaak of favoriet? We vroegen het onze wereldwijven! 

Populair vervoermiddel in de Alpen: de 4×4

Wereldwijf Bonny woont in Oostenrijk en laat weten dat mensen hier voor alles in de auto stappen. “Vooral de 4×4 is populair”, legt ze uit, “vanwege de hoeveelheden sneeuw in de winter en men niet steeds zin heeft om de sneeuwkettingen erop te moeten leggen. Fietsen kan wel, maar alleen met een E-bike.”

In buurland Zwitserland is het niet heel anders en zijn auto en elektrische fiets het meest geziene vervoermiddel. Ing kan dat beamen: “ik kan in de Zwitserse Alpen gewoon niet zonder auto, maar veel locals bedwingen toch de bergen met hun elektrische fietsen. Mij niet gezien, want vooral bergafwaarts gaat het vaak zó hard… Ik rijd echt niet heel langzaam, maar ben al wel eens voorbij gestoven door een wielrenner!”

De skilift als openbaar vervoer

“Ook de bus is belangrijk”, gaat Bonny verder. “Vooral scholieren (vaak al op jonge leeftijd) gaan vaak met de bus. Die rit naar school begint al vroeg want dat start hier om 7.30. Tijdens de pandemie was één van de argumenten om de skiliften open te houden omdat skiliften openbaar vervoer zijn. En ja, in sommige uitzonderlijke gevallen is dat écht zo! Zoals bijvoorbeeld in Tirol bij de bekende Streif (steile berg waar kampioenschappen worden gehouden) waar mensen bovenaan die berg wonen. In de winter skiën kinderen naar de bushalte om met de skilift terug naar huis te komen. Lekker begin van je schooldag!” 

“Overigens”, besluit Bonny, “is diezelfde bus een geliefd transport voor de wintersporter en bovendien gratis.”

Toch maar een eiland-autootje 

Als je denkt dat je best zonder auto kan op Corfu heb je het mis. Wereldwijf Irene weet nog niet of ze zich hier echt wil settelen, maar heeft wel besloten om een auto te kopen. “Zonder auto is het lastig om van A naar B te komen”, vertelt ze. “Met een bus kan wel, maar fietsen voelt voor mij niet echt veilig. Na jaren zonder auto en alles met de fiets, het OV en een deelauto in Nederland, vind ik het ook wel weer lekker om een eigen vervoermiddel te hebben.”

Is een scooter op Corfu niet praktisch dan? “Nee”, antwoord Irene, “dat zie ik mezelf ook nog niet doen. Misschien dat ik op termijn een ander vervoermiddel kies, maar dat hangt er een beetje vanaf waar ik uiteindelijk terecht kom op het eiland. Voor nu dus vooral de auto…”

Populair vervoermiddel in Azië: de scooter!

Waar de scooter wel een razend populair vervoermiddel is – het zal je niet verbazen – is Azië. Zo reed wereldwijf Karien in Bali lekker rond op haar elektrische scooter: “Uiteraard netjes legaal met helm en lokaal rijbewijs”, maar voegt ze toe, “dat rijbewijs kon je ook gewoon met cash ‘halen’ op het politie bureau zonder ooit te laten zien of je kon rijden… 

Wereldwijf Nikki beaamt het succes van de scooter in druk Bangkok. Ze heeft ondertussen al lang het gemak van de scooter taxi ontdekt. “Het verkeer zit vaak te vast om met de auto te gaan”, zegt zij, “en hoewel het OV binnen de stad best ok is, komt het niet overal.”

Pick-me-up in Nieuw Zeeland

Kitty woont alweer 12 jaar in Nieuw Zeeland en mist nog altijd het fietsen. “Natuurlijk gingen die mee toen we verhuisden”, zegt ze, “maar al snel realiseerden we ons dat het hier niet te doen is. De afstanden zijn te groot en, nog afgezien van de vele heuvels en bergen, laat de veiligheid te wensen over en ontbreken fietspaden. Kortom Nieuw Zeeland is een autoland.”

Ze gaat door: “heel populair zijn de grote pick-up trucks. Vanaf je 15e mag je op voor theorie en daarna oefen je op de weg met je ouders naast je voor je rijbewijs. Jongeren gaan al snel met de auto naar school. Wat overigens heerlijk is voor de ouders want minder getaxi en meer vrijheid. De afstanden hier zijn groot en het is heel normaal om een uur of langer te rijden naar vrienden, een restaurant of prachtig strand voor een wandeling. Het went en tenslotte doet iedereen het hier zonder mopperen. Een verschil met Nederland waar we alles al snel te ver of te lastig vinden als ze even iets verder moeten rijden.”

Ook een vervoermiddel: Uber voor je kinderen

Carole die in Australië woont bevestigd dit. Hoewel zij in het begin dacht dat ze net als in Nederland alles wel met openbaar vervoer kon doen. “Er is hier wel OV”, vertelt ze, “maar dan ben je echt heel veel langer onderweg als je naar een plek moet waar geen trein is. Als moeder ben je ook echt wel een Uber-chauffeur om je kind overal naar toe te brengen. Ik hoor nog het stemmetje van mijn vader: ‘het is heel belangrijk dat de kinderen in de buurt naar school gaan en sport doen.'”

“Ik heb het echt wel geprobeerd hoor”, lacht Carole, “maar helaas lukt dat niet meer als ze op een hoger niveau spelen en ze opeens minimaal een uur verderop moeten spelen. En natuurlijk is er nooit een treinstation te bekennen vlakbij die voetbalvelden”, vult ze aan. “Dus in Melbourne ontkom ik, zeker met kinderen, niet aan een eigen auto.”

Dominica: vooral veel lopen in de tropen 

Marieke woont op het tropisch groene Dominica en vertelt dat hier veel wordt gelopen, ondanks de warmte en de vele heuvels en bergen. “Naast lopen”, gaat ze door, “nemen mensen ook de bus. Niet van het formaat dat we in Nederland kennen, maar meer type Volkswagen busje. Bovendien kent het eiland geen echte dienstregeling. Niet in de laatste plaats omdat de chauffeur vaak ook eigenaar van de bus is en dus wacht tot die vol is, voordat hij vertrekt.”

“Natuurlijk is de auto ook hier een populair vervoermiddel, maar zelf heb ik die niet en dus ga ik of te voet, met de bus of soms ook met de taxi. Ik heb hier inmiddels een heel betrouwbare vrouwelijke taxichauffeur gevonden, een alleenstaande moeder met twee kinderen. Ik vind het altijd fijn om lokale vrouwen te steunen.”

Onverwachte verrassingen op de weg in Hawaii 

Simone woont in verrukkelijk Hawaii – the Big Island – en net als in de rest van de VS, kan men niet zonder auto. Simone: “Het enig openbaar vervoer dat er is, is een vroege bus. Die gaat tweemaal per dag en stopt wel overal, maar dat kan afhankelijk van waar je uitstapt dus een lange rit zijn.” OK. We snappen dat dat dus niet het meest pragmatische vervoermiddel is.

Simone laat ons weten dat fietsen in Hawaii niet te doen is omdat het zo heuvelachtig is. “In Amsterdam deed ik alles op de fiets dus dat mis ik enorm. Bovendien zijn de wegen smal en bochtig en het rijgedrag van sommige weggebruikers grillig. Zo gebeurt het nogal eens dat een elektriciteitspaal omver wordt gereden met als gevolg dat alle verkeer zomaar 12 uur plat gaat. Er is ook maar één snelweg die grofweg het hele eiland omcirkelt: The Hawaiian Belt. Je hebt dan twee opties, of je blijft in de file staan of je zoekt elders (bij vrienden) onderdak. We wonen hier nu twee jaar en dit is ons inmiddels al drie keer overkomen…”

Geen nieuw asfalt maar lava

“Een andere route steekt dwars over het eiland: Saddle Road. Deze voert tussen twee vulkanen en lijkt op een paardenzadel. Zoals je weet zijn alle eilanden van Hawaii (actief) vulkanisch. Ook Big Island. Een half jaar geleden was de Mauna Loa vulkaan weer zeer actief en dreigde de lava over deze weg heen te stromen. Gelukkig is dat niet gebeurd want het zou een ramp zijn geweest voor de doorstroom. De wegen die in 2018 door lava zijn bedolven, zijn nauwelijks opnieuw aangelegd. Bewoners rond die wegen, moeten in plaats van 10 minuten nu een een uur omrijden.”

“Niet vreemd dus dat de discussie over vluchtwegen (die we niet hebben) weer oplaaiden”, gaat Simone verder. “Wat te doen bij een grote uitbarsting? De lava kan ons dorp binnen een paar uur bereiken en is maar één echte snelweg, de Belt Road. Ons dorp telt 5000 mensen en dan sta je voor de keuze om of naar het noorden, of naar het zuiden te rijden. Een half jaar geleden ontstond er direct enorme chaos op de straten toen de vulkaan in de nacht afging. Velen reden direct in de fuik naar de snelweg…”

“Behalve de uitbarstingen, helpt het weer vaak ook niet mee. In het midden van de Pacific Ocean is weinig bescherming voor onder ander de tradewinds met als gevolg dat er behalve electriciteispalen ook bomen op de weg vakken. Na elke storm checken we dus social media om te lezen hoe de weg erbij ligt.” 

Nieuwsgierig naar andere onderwerpen die de Wereldwijven elkaar voorlegden? Lees hier de eerder gepubliceerde blogs van 360 met de Wereldwijven!