Daar gaat ze! Met de bus naar eindbestemming Senegal

In mijn voorgaande blog vertelde ik waarom ik naar Senegal ben verhuist en gekozen heb om in Saint Louis te gaan wonen. Niet in de laatste plaats ook vanwege mijn partner. Ik liet toen doorschemeren dat ik ook niet met het vliegtuig van Nederland naar Senegal wilde reizen, maar graag over land. Ik beloofde de redactie van de Wereldwijven om die trip, inmiddels dik drie-en-een-half jaar gelden, in een blog te verwerken.

Dus… lees hieronder hoe ik met de bus vanuit Nederland, via bruisend Spanje en heerlijk Marokko in mijn nieuwe woonplaats Saint Louis, Senegal aankwam.

Afscheid bij de bushalte

De ochtend na mijn afscheidsfeestje vertrek ik met de bus naar Barcelona. Het is een afscheid van dierbaren met een lach en een traan. Met een zware koffer en een grote tas ga ik samen met een vriendin naar de opstapplaats van de bus. Daar staan onverwacht nog twee vriendinnen mij op te wachten. Wat fijn dat zij daar ook staan. Natuurlijk vind ik het spannend, niet alleen het vertrek uit Nederland, maar ook de reis. De vriendinnen zorgen voor prettige afleiding.

Precies op tijd  en met een zonnetje vertrekt de bus en daar ga ik, weg van mijn vertrouwde stad (waar ik maar liefst 33 jaar heb gewoond), omgeving, familie en vrienden. Pas als we de grens over zijn en een lange tussenstop maken in Brussel, begint het echt tot mij door te dringen dat het niet een reisje voor een paar weken is, maar een definitief vertrek uit Nederland.

De reis verloopt voorspoedig en af en toe dommel ik wat weg. Ik moet bijkomen van de laatste week in Nederland die hectisch was. Spullen naar de container brengen, huis opruimen, spullen inpakken voor de reis, de voorbereidingen treffen voor het feest en de laatste administratie doen. Eigenlijk veel te veel om te bevatten wat er in zo’n laatste week gebeurt. In de bus denk ik met een goed gevoel terug op deze week en ik ga mijn nieuwe avontuur met volle tevredenheid tegenmoet.  

Via Barcelona naar Marokko

’s Nachts rijden we door prachtige steden waaronder Marseille en ’s morgens kom ik aan in Barcelona. Het hotel heb ik van te voren geregeld, niet ver van het busstation zodat ik het lopend kan doen. Het ligt redelijk dicht in het centrum en ik voel me fit genoeg om een stuk te gaan wandelen. Al snel vind ik de grote winkelstraat La Rambla waar je heerlijk kunt eten en bezoek ik de oude wijk Ciutat Vella met veel kleine winkeltjes. Er is veel te veel te zien en ik merk dat de sfeer ook al anders is, gemoedelijker en minder gehaast. Wat gelukkig nog wel hetzelfde is, is de euro. Iets dat herkenbaar en vertrouwd voor me is. 

Na Barcelona reis ik door naar Marokko. Het wordt een lange busreis van minimaal 24 uur, en ik moet met de boot over naar het Afrikaanse continent. De bus vertrekt ’s middags en later op de dag kan ik heerlijk op de achterste bank van de bus gaan liggen waardoor het me lukt om in slaap te vallen.

Inmiddels zijn mijn mede-passagiers nu veelal Marokkanen die teruggaan naar hun land. Vlak voordat we bij de boot zijn, hoor ik dat de bus doorreist naar Meknez. Eigenlijk zou ik eerst naar Rabat gaan, dus ik vraag of het mogelijk is om met deze bus naar Meknez mee te gaan. De chauffeur geeft aan dat dat geen probleem is en ik biedt hem een kop koffie aan als we onderweg zijn,

Dwalen door Marokkaanse medina’s

De rit naar Meknez maakt goed duidelijk dat we het Europese continent hebben verlaten. Met name de dorpjes waar we doorheen rijden, zien er armoediger uit en in plaats van kerken zien we nu moskeeën. Laat in de middag kom ik, op een verlaten busstation aan in Meknez. Een taxi is gelukkig snel geregeld en ik kom terecht in een prachtig hotel (wederom) niet ver van busstation.

De volgende dag loop ik richting de medina en maak daar een rondtoer met paard en wagen. Zo zie ik direct een heleboel. Later wandel ik er zelf door de vele kleine straatjes van de medina waar ik kleine snuisterijen tegenkom. Ik ontmoet vriendelijke mensen en er zijn diverse eettentjes waar je voor een heerlijk prijsje kunt eten. En natuurlijk geniet ik van een kopje echte Marokkaanse thee..

In Meknez blijf ik twee nachten en reis vervolgens met de trein door naar Fez. Een ticket is makkelijk te regelen en mensen zijn zeer behulp als ze mij zien sjouwen met mijn bagage. Een paar sterke mannen zetten de koffers in de trein. Het is een korte treinreis naar Fez en rond het middaguur kom ik daar aan. Een taxi brengt me naar de juiste ingang van de medina en direct wijst men mij de weg naar het hotel. Ik krijg een mooie kamer en regel meteen een toer door de medina en naar de blauwe stad. De toer met de gids is prachtig en ik ontdek dat de medina verdeeld is in verschillende verkoopwaren waaronder een afdeling voor stoffen/kleding, leerartikelen en etenswaren. 

Voor een gesloten hoteldeur!

Een paar dagen later sta ik weer op het station van Fez , nu voor mijn reis naar Marrakesh. Een treinreis van maar liefst acht uur. In Marrakesh, besluit ik eerst om wat te eten en daarna neem ik een taxi naar de medina. De chauffeur weet wel ongeveer waar ik moet zijn, maar niet precies. En dus moet ik met mijn bagage zelf opzoek naar mijn hotel. De zoektocht verloopt moeizaam en ik raak een beetje in paniek, de medina is echt een doolhof. Uiteindelijk helpen twee jongens mij en kom ik bij een deur waar in kleine letters de naam van het hotel staat.

Ik bel aan en een vrouw doet de deur open. Al snel wordt me duidelijk dat het hotel niet meer bestaat. Gelukkig belt de vrouw de oude-eigenaar, die binnen tien minuten arriveert. Hij biedt een ander onderkomen dichtbij aan en even later scheur ik met een brommer door de medina naar het andere hotel. Tijdens mij verblijf in Marrakesh bezoek ik de Hamman, heerlijk even geen drukte maar ontspanning. Ik geniet ook van een heerlijke Marokkaanse tajine.        

Kruisverhoor in Mauritanië

De laatste treinreis in Marokko brengt me naar Casa Blanca, waar ik vlakbij het vliegveld zal overnachten om de volgende dag het vliegtuig te nemen naar Mauritanië, Nouakchott. Voor ik aan mijn vliegreis begin, krijg ik van de douane een opmerking, “vliegt u alleen?” Later bij aankomst in Nouakchott wordt mij duidelijk waarom men mij deze vraag stelde want de Mauritaanse douane vuurt allerlei vragen op me af. Van waar ik zal verblijven, tot hoe lang en of ik alleen ga reizen en waar mijn partner is. Ik leg uit dat mijn partner Samba, mij opwacht en ik kan doorlopen. Blijkbaar is het niet gewoon dat een vrouw alleen reist.

Samba en ik blijven een paar dagen in Nouakchott. Het is erg warm, er is weinig te zien en mensen reageren afstandelijk. Een ervaring rijker, maar ik ben blij dat we na een paar dagen doorreizen naar mijn nieuwe thuis in Saint Louis. We vertrekken heel vroeg in de ochtend en nemen bij Rosso de boot (pont) over de Senegal rivier. In de middag komen we aan in Saint Louis.

Vrouw op (wereld)reis

Eindelijk! Na een prachtige reis van bijna drie weken, kom ik op mijn eindbestemming. Eigenlijk heb ik me nooit afgevraagd of ik als vrouw alleen, wel zo’n reis kan maken. Ik heb het gewoon gedaan, mijn gezonde verstand gebruikt en genoten van al het moois dat ik onderweg tegenkwam.

Dus, wil jij op avontuur? Gewoon doen, je gezonde verstand gebruiken en natuurlijk genieten van al het moois wat je tegenkomt.