Bedrijf van een wereldwijf – Kansen & scholing voor ‘Children of the Ganges’

In 2009 verwachtte Truike Boekholt niet dat een yoga cursus in India haar leven zou veranderen. Twintig jaar lang werkte ze in New York voor de United Nations International School, maar ging ze nu echt zelf een school voor straatkinderen in India starten? Zij? Toch is dit precies wat Truike deed.

In 2011 richtte zij de stichting Children of the Ganges op. Een non-profit school in India. Wij wilden natuurlijk graag haar verhaal horen. 

Truike neem ons mee naar die zomer in 2009. Wat gebeurde er toen?

Die zomer zou volledig in het teken van yoga komen te staan en ik reisde voor een maand naar Rishikesh in India, om een opleiding tot yoga lerares te doen. Verschillende yoga-disciplines zoals asana en pranayama, filosofie, anatomie en chanting lessen.

Op een middag ontmoette ik een klein meisje – Anaghi – die op de oevers van de Ganges bloemen verkocht samen met Aarti, haar moeder en nichtje Preeti. In de hete zomerweken die volgden, zag ik haar geregeld samen met andere kinderen en maakte dan foto’s terwijl Anaghi kleurde en speelde in het water van de Ganges rivier. Op een monsoon middag, bijna aan het einde van de yoga cursus, wilde ik de foto’s laten zien die ik gemaakt had, maar ik kon Anaghi’s huis niet vinden. Zoals bijna een half miljoen andere kinderen in India, waren zij en Aarti straatkinderen. Ik ben zelf moeder en tijdens die maand in Rishikesh miste ik mijn eigen kinderen. Het brak mijn hart om Anaghi en zoveel andere kinderen op de straat te zien (over)leven.

Dan kom je terug in de VS, wat besluit je dan?

Het jaar erop, tijdens mijn zomervakantie, vertrok ik weer naar Rishikesh met een koffer vol kleurpotloden, stiften, boeken en papier. In de avond bij zonsondergang, maakte ik kunstwerkjes met de straatkinderen die ik had leren kennen het jaar ervoor. Eenmaal weer terug thuis, in Mamaroneck onder de rook van New York, vond ik een grafisch ontwerper en buurvrouw die aanbood om van hun kindertekeningen mooie kaarten te maken. Vrienden en collega’s van mijn school in NYC kochten de kaarten en snel ontstond het idee om een non-profit te starten: Children of the Ganges.

We hielden geldinzamelacties en die waren heel succesvol. Dat zette me aan het denken om te beginnen met lessen voor de straatkinderen in Rishikesh. Deze kinderen maakten zulke mooie dingen, dit verdienden zij en zij hebben er toch ook niet om gevraagd om zo te moeten leven!

Van mooie kaarten en geld inzamelen naar een nonprofit, Children of the Ganges en een school voor straatkinderen in India…

Precies. De hotelmanager waar ik logeerde, gaf ons gratis een kelder in het Narayana Kunj Hotel voor drie jaar. Zo zijn we in de zomer van 2011 gestart met de Children of the Ganges school, bedoeld voor straat- en minder bedeelde kinderen in Rishikesh. 

Datzelfde jaar verwelkomden we tweeëntwintig kinderen tussen de 7-15 jaar die zes keer per week in de avonduren Hindi en Engelse les kregen. We hebben nu ongeveer 40 leerlingen en zes parttime leerkrachten. Ook hebben we vaak vrijwilligers die meehelpen. Naast Hindi, Engels en computerlessen zijn er ook enrichment klassen als handenarbeid, dans, yoga en meditatie. Bovendien krijgen de kinderen iedere avond een warme maaltijd.

Onze school geeft gratis onderwijs, ongeacht religie, kaste, sexe of sociale status. Sommige kinderen gaan in de ochtend naar een staatsschool en komen in de avond bij ons. Voor andere kinderen is onze school het enige formele onderwijs. De leerkrachten en vrijwilligers hopen de kinderen te inspireren en sterker te maken zodat ze zelf een leider kunnen worden binnen hun gemeenschap. Ook geluk en zorg voor hun medemens is een belangrijke missie. We hopen dat dit beetje onderwijs hen een betere kans geeft om te slagen in de maatschappij. Dit is een groot doel en dat weet ik ook wel, maar als je het leven van een kindje kan veranderen op een positieve manier dan is het het allemaal waard voor mij.

Wat zijn je grootste uitdagingen om de school Children of the Ganges draaiend te houden?

De lokale leerkrachten krijgen een maandelijks salaris, maar ik doe dit volledig vrijwillig (naast mijn voltijdse betaalde baan). Leiding geven aan de school vanuit New York is zeker een uitdaging, ook omdat de elektriciteit in Rishikesh vaak uitvalt wat de communicatie bemoeilijkt! Ik gaf al aan dat we de huidige ruimte voor drie jaar gratis mochten gebruiken en vanaf daarna moeten we best veel huur betalen.

Geld inzamelen voor de school blijft een grote uitdaging. Iedere keer zoek ik naar nieuwe samenwerkingen. Ik heb bijvoorbeeld samengewerkt met een Tibetaans handwerkwinkeltje hier in New York om verschillende evenementen voor de school te organiseren. Onlangs bracht een typische ‘penny drive’ weer geld in het laatje om de uitgaven te bekostigen en organisaties overal in de wereld hebben meegeholpen met een ‘yogathon’ voor de fondsen van de school. Geld inzamelen is niet mijn favoriete bezigheid. Mijn toewijding voor kinderen (inclusief mijn eigen tweeling Ari en Bloeme, die ik overigens ook heb meegenomen naar India) is altijd onderdeel geweest van wie ik ben en waar ik voor sta.

Hoe is het nu met Anaghi?

Na mijn eerste trip naar Rishikesh, was ik vastbesloten om Anaghi te vinden, het meisje waar dit allemaal mee is begonnen. Ik heb haar nooit teruggezien. Haar vriendinnetje Aarti vertelde me dat ze naar de stad is verhuisd. Aarti echter komt soms nog naar de trappen van de Ganges waar haar moeder nog steeds werkt. Aarti is nu in haar tweede jaar van College! Haar stille nichtje Preeti gaat naar school en werkt ’s avonds als bloemenverkoopster aan de Ganges waar mensen massaal komen om te bidden.

De reis die begon met een yoga-opleiding en het nemen van foto’s van kinderen heeft nu dus een diepere betekenis gekregen. Yoga heeft mij geholpen om je intuïtie te volgen. Yoga helpt mij ook om vol te houden en door te zetten. Te ademen. Als ik iemand help, help ik ook mijzelf. We zijn allemaal één. 

Tot slot. Een paar jaar geleden heb je een heel mooie erkenning gekregen voor Children of the Ganges van de Verenigde Naties? Vertel!

Inderdaad. Ik heb op het hoofdkantoor van de Verenigde Naties een prijs in ontvangst mogen nemen: de “Excellence in Education Award”. Hier heb ik ook Stevie Wonder ontmoet, die voor al onze leerlingen in India zong. Onlangs is er ook een korte documentaire gemaakt door een Indiase filmmaker over de school, Journey to the Children of the Ganges. We zijn officieel geselecteerd voor het Lift Off NYC festival 2023. Een hele eer! Verder word ik nu gevraagd voor motivatie, lezingen en interviews. Je kan op onze website meer hierover vinden.

Ik heb dus een bedrijf in India waarmee ik geen geld verdien, maar de opbrengst is zoveel meer waard dan geld: een betere toekomst voor kinderen daar.

Meer weten over dit prachtige initiatief? Volg ons op Facebook en maak kennis met Children of the Ganges in dit filmpje dat een paar weken geleden nog is gemaakt op ons schooltje.

Heb jij een Bedrijf van een wereldwijf?

Ben jij of ken jij een vrouw met een bijzondere onderneming in het buitenland? Dan vertellen wij graag jouw verhaal! Bedrijven van wereldwijven voldoen in ieder geval aan één of meer van de volgende voorwaarden: je bent maatschappelijk betrokken, opereert vanuit een ander land dan Nederland (of werkt vanuit Nederland maar met een duidelijke connectie met het buitenland) en/of je onderneming heeft vrouwelijke oprichters. Interesse? Stuur ons dan een e-mailtje naar redactie@dewereldwijven.com.

Welke vrouwen gingen je voor? Lees het hier in Bedrijf van een Wereldwijf.