Astrid voelt zich steeds een beetje schuldig als ze domweg gelukkig naar de Afrikaanse natuur om haar heen kijkt, een glas wijn drinkt of een boek leest. In de lockdown moet je er het beste van maken maar verderop in de townships is de situatie zo anders.
In Nederland is stroom heel gewoon. De ijskast doet het altijd, de wc trekt door en tv kijken is ook nooit een probleem. In Zuid Afrika ligt dat echt anders. Daar ligt de ‘power’ er de afgelopen maanden door mismanagement en corruptie regelmatig af. Astrid probeert alles er zo goed mogelijk omheen te plannen.
Astrid emigreerde naar Zuid Afrika en leerde dat het loslaten van relaties soms nodig is om jezelf te redden. Maar het betekent ook dat je rouwt en dat het gevoel van gemis enorm heftig en eenzaam kan zijn.
Astrid zwaait haar zoon uit. Hij is drie prachtige weken bij haar geweest maar ze zal hem over een jaar pas weer zien…
Eindelijk krijgt Astrid haar zoon bij haar in Afrika op bezoek. Het is een jaar geleden dat ze hem zag en ze wil er iets speciaals van maken!
Astrid voelt dat ze steeds meer aan het loslaten is wat haar vroeger comfort leek te brengen. Nu lijkt ze een nieuwe weg ingeslagen. Een weg die haar rust en levenszin brengt.
Astrid woont al dertien jaar in Zuid Afrika maar verhuisde in 2018 van Stellenbosch naar de bush waar ze een ‘lodge’ begon. Het is er prachtig maar haar Nederlandse directheid wordt door de Afrikaner boeren niet altijd begrepen.
Astrid vertelt over de beginjaren van haar avontuur in Zuid Afrika. Loslaten en flexibel zijn. Wen er maar aan!
Wereldwijf Astrid van Zeeland voelt zich nog steeds graag verleidelijk. Al 21 jaar samen, gepensioneerd en toch spelen passie, seksualiteit en intimiteit een grote rol.
Toen Astrid een nieuwe relatie kreeg, had zij drie wensen. Een kind, leven in Afrika en piano leren spelen. De eerste twee zijn helemaal uitgekomen!
