Een moord op het Zweedse platteland is een moord op de Zweedse maatschappij

De kop van dit artikel lijkt het onderwerp van een nieuwe Zweedse krimi maar helaas…Niets is minder waar. Vlak voor kerst loopt een man uit het dorp waar ik woon met zijn vrienden en familie nietsvermoedend een restaurant binnen om er vervolgens niet meer levend vandaan te komen.

Vol afschuw lees ik het bericht dat er een roofoverval plaats heeft gevonden in het hotel/restaurant waar ik enkele maanden geleden nog heb gewerkt. ‘Een roofoverval in een contant-vrij gebouw?’ denk ik nog. ‘Dat is raar….’ Een paar minuten later lees ik dat er een restaurantgast die tussenbeide wilde springen het heeft moeten bekopen met zijn leven. Afgeslacht met een machete mes oftewel een junglemes met de minimale afmeting van 50 cm. Omdat hij het opnam voor andere mensen. Mijn maag draait om: dit gebeurt altijd in de stad niet in ‘mijn’ lieflijke dorpje.

Dit is niet het Zweden waarvoor ik ben verhuisd

De dagen erna word ik overal waar ik kijk door berichten op social media, in de krant en de vele bloemen en kaarsen bij het restaurant aan deze misdaad herinnerd. Ik kende deze man niet persoonlijk maar het voelt als een moord op de Zweedse maatschappij. De onschuld is in één klap verdwenen uit een doorsnee dorp.

Whoever kills an innocent life, it is as if he has killed all of humanity.

Het onschuldige Zweden van een aantal jaar geleden bestaat niet meer, de criminaliteit rijst de pan uit. De ene na de andere moord wordt gepleegd, overvallen zijn de orde van de dag en de bommen vliegen je om de oren. Het nieuws brengt niks dan ellende. Daarvoor ben ik niet geëmigreerd! Of is de hele wereld gek geworden? Is er dan geen enkele plek meer op aarde waar mensen elkaar in hun waarde laten, elkaar respecteren en zinloos geweld niet bestaat?!

De wereld draait gewoon door

Op het moment dat ik op plaats delict ben waar nu een herdenkingsplek is, komt het binnen. Ik voel gewoon wat er die avond is gebeurd. Er blijven mensen stilstaan en kaarsen branden maar tegelijkertijd besef ik ook dat voor ons de wereld straks weer gewoon doorgaat. De social media berichten zwakken af, de bloemen verwelken en de kaarsen zullen doven. Maar voor de nabestaanden zal niets meer hetzelfde zijn.

Drie mannen beraden een misdaad.
Terwijl een gewone man de voordeur achter zich dichtslaat.

Een gewone man met een leuke avond in het verschiet.
Dat het abrupt zou eindigen wist hij toen nog niet.

Een gewone man heeft zonder het te weten,
die avond zijn laatste avondmaal gegeten.

Vila i frid Kjäll (rust in vrede Kjäll)