Pride Walk Amsterdam

Wereldwijf Marijke Hoebee, filmmaker en fotograaf, was ten tijde van Pride Amsterdam in Nederland en legde het evenement vast in beeld. Voor de Wereldwijven maakte ze een selectie uit haar honderden foto’s en dit prachtige verslag van een kleurrijk mooi evenement.

De regenboogvlaggen wapperen voor de 25ste keer in Amsterdam. Negen dagen lang vierde onze hoofdstad diversiteit, liefde en de vrijheid om jezelf te mogen zijn voor de hele regenboog-community. Vanwege corona dit jaar zou er geen botenparade zijn door de grachten of grote feesten, maar wel een Pride Walk. Een wandeling door de straten van Amsterdam.

Pride Walk

Ik twijfel of ik naar de Walk ga om foto’s te maken. Mijzelf nu in een mensenmassa begeven voelt tijdens de pandemie niet geheel senang. Toch besluit ik te gaan, uiteraard met mijn mondkapje op. 

De Pride Walk gaat van het Martin Luther King Park naar het Centraal Station. Bij de Munttoren wacht ik de stoet op, als ze net voorbij Tuschinski en bijna bij de Dam zijn. De zon schijnt en het is zeker 25 graden. Het zweet drupt over mijn rug en ik heb mezelf als natural redhead met factor 70 ingesmeerd.

Zero Flags

Er lopen meer mensen mee dan ik verwacht had. Achteraf lees ik dat er zeker vijfduizend deelnemers waren. Op de route, langs het Rokin, staan de vlaggen van alle 71 landen waar homoseksualiteit nog strafbaar is. De vlaggen hebben een rouwwimpel en een bordje waarop de bijbehorende straf per land te zien is. Er zijn onder andere vlaggen van Marokko, Qatar, Sri Lanka, Singapore en Tunesië. Het is onderdeel van het project Zero Flags.

Tolerant Amsterdam

Zo feestelijk als de jaarlijkse botenparade altijd is, zo ingetogen is deze Pride Walk. Er is geen muziek, weinig extravaganza en veel serieus kijkende gezichten. Ook zie ik een groot aantal spandoeken en het voelt meer als een protest dan als een parade. Oorspronkelijk was de Pride een ode aan het tolerante Amsterdam maar vandaag is het meer een demonstratie tegen onverdraagzaamheid.

Not all who wander are lost

Hoewel ik geen onderdeel uitmaak van de regenboog-community, sympathiseer ik wel met hen. Vrij zijn is een belangrijke rode draad in mijn leven. Niet gebonden te zijn aan één plek, één werkgever, een gezin of zelfs huisdier. Mijn partner en ik zien elkaar soms weken niet. Natuurlijk missen we elkaar dan maar het is ook fijn om elk onze eigen ruimte te hebben. En des te leuker om daarna weer samen te zijn.

Het is een heerlijk gevoel te kunnen gaan en staan waar ik wil op elk moment, zelfs als dat meer iets is van in mijn hoofd dan in de praktijk. Ik ben een vrije vogel en heb mijn leven bewust zo ingericht. Natuurlijk weet ik dat de vrijheid om je leven zelf vorm te kunnen geven zonder veroordeling van anderen, een enorme luxe is.

Wat is vrijheid?

De behoefte aan vrijheid zit ingebakken in de mens. Echter, hoe je er invulling aan kan en mag geven, is persoonlijk en locatie-afhankelijk.

Volgens het Van Dale-woordenboek betekent vrij-zijn “onafhankelijkheid: vrijheid, blijheid iedereen moet maar doen waar hij zin in heeft.” En Wikipedia meldt “Vrijheid is de mogelijkheid om naar eigen wil te handelen. In de moderne tijd is het één van de belangrijkste maatschappelijke waarden geworden, met een groot aantal verschillende interpretaties.”

Individueel of het grote geheel

Die verschillende interpretaties zijn tegenwoordig nogal een understatement en daar zit ‘m de crux. Ze roepen veel vragen en discussie op. Veelal aangezwengeld door (opruiende) berichten, zo niet fake news, en via social media.

Is het dragen van een mondkapje een beperking van je vrijheid of geeft het juist meer (bewegings)vrijheid omdat je jezelf en anderen ermee beschermt? Mag je iemand wijzen op de relatie tussen het eten van vlees en klimaatverandering of bepaalt hij of zij zelf, los van de mondiale consequenties? Moet ieder mens in een gender-hokje geplaatst kunnen worden of mag je zwijgen wanneer je gevraagd wordt of je een jongen of een meisje bent? 

Helaas lijkt polarisatie, het wij-zij-denken, tussen groepen in de samenleving alleen maar sterker te worden.

Nog lang nog niet

Terug naar de Pride Walk. Het is zo mooi om te zien hoe liefde en diversiteit worden gevierd! En tegelijkertijd voelt het ook treurig dat gelijke rechten, eerlijke kansen, vrij zijn om te zijn wie je bent en homoseksualiteit anno 2021 nog altijd niet verworven is. Dat ook in Nederland nog altijd intolerantie bestaat, en dus in 71 andere landen zelfs strafbaar is.

Benieuwd naar de fotografie van Marijke? Bezoek haar instagram account @marijkehoebee