Wierook voor de ziel van een Tjitjak

Door de eeuwen heen wordt wierook gebrand en verschillende volken kennen het gebruik ervan. Er zijn zoveel redenen om wierook te branden. Voor de geur in huis, tegen de muggen of in tempels voor de goede geesten of juist tegen de kwade geesten, om de negatieve energie te verdrijven. In alle religies kom je wel wierook tegen. Bij de katholieken bijvoorbeeld is het een symbool voor een ten hemel opstijgende gebed. In de Aziatische cultuur kent het een geneeskrachtig gebruik. Maar ook vormt wierook een religieus onderdeel van veel ceremonies.

De geur van wierook kan rustgevend werken, maar anderen beweren weer dat het zeer schadelijk is voor de longen. De richting van de rook heeft ook weer bepaalde betekenissen. Waarom ik nu over de betekenis van wierook nadenk? Dat heeft te maken met de onverwachte komst van een tjitjak in de gootsteen.

Beest in de gootsteen

Het was zes uur in de ochtend. Ik stapte half slaperig de keuken in om koffie te maken. Daar werd ik verrast met een beest in de spoelbak. Nou ja beest, ik noem alles groter dan 0,5cm al een beest. Ik gilde keihard en maakte gelijk het hele huis wakker. Mijn oudste zoon kwam al aangesneld met de vraag of er brand was. Hij zag het beestje, een tjitjak genaamd in de spoelbak en begon te lachen. “Mam, succes vandaag, want die krijg je niet gevangen,” zei hij en pakte zijn spullen en ging naar school.

Een tjitjak is Indonesisch voor een kleine salamander. En die zat dus in mijn gootsteen. Het arme beestje vangt volgens mij alleen muggen en doet niemand kwaad. Het had zichzelf in de nesten gewerkt door in de spoelbak te zitten en kon niet omhoog klimmen. Rrrrr, rrrrr, rrrr gingen zijn pootjes tegen de wand van de bak aan om te proberen omhoog te klimmen. Maar het ging rrrr, rrrr, rrrr twee keer zo hard glijdend naar beneden.

Ik wilde vandaag echt wel de afwas doen en koken en had die spoelbak hard nodig zonder dat beestje. Ik wist me geen raad om het eruit te krijgen. Anders dan even naar beneden naar de lobby te gaan om de guard te halen. Immers de guards hier in Kuala Lumpur zijn bijna allemaal getrainde ex militairen uit Nepal. Die hebben wel voor hetere vuren gestaan dan het vangen van zo’n beestje. Dus als iemand bekend was met het redden in het algemeen, dan waren het deze mensen wel.

Getrainde ex-militair en de tjitjak

Ik ging naar de eerste de beste guard die ik in de lobby tegenkwam. Ik toonde hem de foto die ik had gemaakt van het beestje. ‘Oh madam you need help‘, zei hij. ‘Yes, you see it right, I can’t cook now and do the dishes as the little beast is in there and his feet keep running rrrr, rrrr, rrrr to get out. So he also needs help to get out. Can you help me?” vroeg ik hem.

Hij moest enorm lachen om mijn beeldend verhaal en zei: ‘Yes, madam, I can see, madam wants coffee, rrrr, rrrr, rrrr, madam wants cooking, rrrr, rrrr, rrrr, madam wants wash veggie, rrr, rrr, rrr.’ Hij kreeg gewoon de slappe lach en pakte zijn buik vast bij het lachen. Ik keek hem toch strak aan, want ik vond het niet zo leuk en was serieus. ‘Ok, m’dam you wait I will get a weapon.’

Een wapen? Hoezo een wapen, wat voor een wapen, dat beestje is nog geen tien centimeter lang, waar heeft hij het over, dacht ik. Hij kwam uit het kantoor met een levensgroot knijp-tang. Ik begreep het niet en zag niet voor me hoe hij ooit met zo’n grijptang, die wel meer dan een meter lang was, in de spoelbak op een handige manier dat beestje tussen die veel te grote tang zou krijgen. Maar ik dacht hij is een getrainde militair, dus hij zal het wel weten.

Wierook voor een tjitjak-zieltje

Eenmaal boven aangekomen in mijn keuken zei hij: ‘Ok madam, you step back I handle it from here.’ Ik deed wel een stapje terug, meer omdat hij mij anders zou raken met die enorme tang. Hij ging toch te keer in die spoelbak met die tang. Het vloog alle kanten op. Het zweet droop van zijn voorhoofd en toen ineens riep hij: ‘Oh no madam, I dead.’ Wat?! Hoezo zei hij dat hij dood is? Oh jee, misschien voelde hij zich niet goed worden, dan zit ik hier zo dadelijk met een beestje en een half dode bewaker. Wie moet ik dan bellen als de bewaker uitvalt, schoot er door mijn gedachten.

‘Why, are you ok, are you feeling well? Do you need to sit down, why are you dead?‘ vroeg ik hem. ‘No madam, I am not dead, the beast is. I need plastic to put him in. His head is chopped off. The beast is no more,’ zei hij. Dat was toch niet de bedoeling. Dat arme beestje. En geheel volgens mijn geloof stak ik gelijk een wierookstokje aan voor de ziel van het beestje. Dag lief beestje…

Wil je meer verhalen lezen van wereldwijf Esmeralda Amelia? Klik dan hier.