Wanneer verhuizen verweven lijkt met je DNA

Mijn zesentwintigste verhuizing is aanstaande. Dat is best vaak, maar in expat-land echt geen uitzondering. Hopelijk is het onze laatste intercontinentale move. Toen wij voor de eerste keer met ons hebben en houden de grote plas overstaken, waren we jonge ouders. Nu we terugkeren naar Europa zijn we empty nesters.

Voordat ik zelf het huis uit ging, was ik al de nodige keren verhuisd. Als kleine meid heb ik drie lagere en twee middelbare scholen ‘versleten’. Daar kunnen onze kinderen over meepraten al was hun avontuur ook nog eens internationaal.

Verhuizen met kinderen door de jaren heen

Internationaal verhuizen met hele jonge kinderen vond ik niet moeilijk. In ons geval was het een kwestie van hier oppakken en daar neerpoten. Spelen bleek universeel en de taal werd spelenderwijs opgepakt. Toen ze de lagere school leeftijd bereikten, moest ik kritischer worden. Want welke scholen zijn in het thuisland goed en passen bij de kinderen? Waar kunnen ze onbezorgd met leeftijdsgenootjes spelen en opgroeien? En zodra ze doorschuiven naar de middelbare school verdient het academische aspect nog extra aandacht. 

Hoe ouder de kinderen werden des te lastiger was het om te vertellen dat we weer eens moesten verhuizen. Het is niet altijd even makkelijk om vriendschappen te sluiten in het nieuwe land, aan te passen aan een compleet andere cultuur en te wennen aan wéér een andere school. Hoe vaak heb ik de verwijten niet gehoord: “Ik ga het mijn kinderen later nóóit aandoen, zo vaak van het ene naar het andere land verhuizen!” Inmiddels zitten ze allebei op de universiteit en zien ze er gelukkig ook de positieve kanten van in. Ze zijn opgegroeid tot veerkrachtige en weerbare wereldburgers, die ervaren hebben dat overal ter wereld vriendschappen te sluiten zijn. Als mooie bonus spreken ze diverse talen. 

Wat je niet inpakt, hoef je niet uit te pakken

We verkassen terug naar het Europese vasteland op eigen initiatief. Dat betekent geen werkgever die ons werk uit handen neemt en de verhuizing betaalt. Het is een tijdrovende klus om de juiste (internationale) verhuizer te kiezen, die voor een schappelijk bedrag je huisraad naar het nieuwe adres brengt. Fijn dat mijn man die klus op zich heeft genomen. In de weken vooraf lopen we samen meerdere keren door het huis en besluiten dan wat meegaat of achterblijft. Want wat je niet meeneemt, hoef je niet uit te pakken! Dat klinkt bijna Cruijffiaans. Toch weet ik zeker dat ik niet de enige ben die ‘wel eens’ iets in heeft laat pakken om het in het nieuwe huis direct in de prullenbak te laten verdwijnen… 

Op de dagen dat alles ingepakt wordt, sta ik eigenlijk maar wat te lanterfanten. De verhuizers zijn dan ook altijd wel relaxed aangezien er altijd voldoende tijd gerekend wordt om alles ingepakt te krijgen. De dag dat alles weer wordt afgeleverd gaat het er behoorlijk anders aan toe. Een leger mannen met spierballen dat in moordtempo alle genummerde dozen en meubelstukken naar binnen sjouwt is het orkest, ik ben de dirigent. Ik sta strategisch in de deuropening en streep op de stapel papieren item voor item af. Helaas voor mij wordt er nooit volgens die lijst uitgeladen. 

Blijf uit mijn buurt en… mijn klotsende oksels

Daarom kan de doos met nummer 247 en opschrift towels als eerste over de drempel van het nieuwe huis getild worden. Op dat moment blader ik als een gek naar het formulier waar dat nummer op staat en vink het af. Dan komt de onvermijdelijke vraag waar ik die doos wil hebben, maar dan moet ik wel weten wat voor soort doeken het zijn. Zwembadhanddoeken, badhanddoeken uit welke van de veel te veel badkamers, keukenhanddoeken of toch poetsdoeken? Snel op de doos zoeken naar meer info en vliegensvlug beslissen wat de juiste plek is. Een adempauze is er amper op zo’n dag want die mannen hebben maar één doel: de vrachtwagen zo snel mogelijk te legen en naar huis! Mijn echtgenoot, kinderen en hond weten ondertussen dat ze die dag een beetje uit mijn buurt moeten blijven. Dat klusje klaar ik met klotsende oksels liefst alleen. 

Ervaringen en nieuwe uitdagingen

De ervaring heeft geleerd dat ik een overzeese verhuizing stukken makkelijker vind dan eentje naar een woning luttele kilometers verderop. Die oceaan er tussen is echt prima! Zodra de container met huisraad verzegeld is en met vrachtwagen en al de straat uit rijdt, heb je een paar weken de tijd om je weer op te peppen om alles uit te pakken. Dat is compleet anders wanneer je naar een dorp verderop verhuist. Dan zou je het liefst op twee plekken tegelijkertijd zijn wat uiteraard niet mogelijk is. 

De komende verhuizing brengt ons van Amerika naar Zwitserland. Van het land waar het niet uitmaakt hoe en hoeveel je weggooit naar een land waar je verplicht je afval moet scheiden. Je gebruik moet maken van speciale afvalzakken die per stuk te koop zijn bij de supermarkt. Ik ga daarom volgens het ‘Ing Kwondo principe’ opruimen en verhuizen. De vervuiler betaalt stevig in Zwitserland dus deze Hollandse krent begint in het alpenland met een brandschone lei. 

Hard ploeteren maar ook vreselijk lachen!

Of je uiteindelijk alles zelf doet of een handje geholpen wordt door een werkgever, een verhuizing is altijd een uitdaging. Van te voren flink opruimen plus een goede organisatie zijn wat mij betreft cruciaal. Eenmaal verhuisd, is mijn streven om binnen de kortste keren uit de dozen te zijn. Ik sta altijd te popelen om de nieuwe woonomgeving te ontdekken, maar dan moet de boel wel aan de kant zijn. Ik wil erop uit zonder dat vervelende stemmetje in mijn hoofd dat er nog zoveel gedaan moet worden.

Het is niet alleen maar ploeteren, gelukkig valt er ook nog genoeg te lachen. Het is te begrijpen dat het Engels van de verhuizers niet altijd op het benodigde niveau is en dat zorgt soms voor hilarische situaties. Onze tafeltennistafel werd ooit gelabeld als pink poon table en in de grill room stond destijds het bedje van onze toen nog jonge dochter. Maar ik heb het hardst gelachen toen ik een kartonnen doos open wilde maken met het opschrift : China cops. Eenmaal geopend, zat de doos natuurlijk vol met serviesgoed waaronder de nodige koppen en schotels. 

Maar zie jij het ook voor je? Chinese agenten die ineens uit je verhuisdoos springen?!