Wereldwijf Irene heeft haar thuisbasis gevonden in… Zwitserland!

Langere tijd droomde ik van een leven in het buitenland, een plek waar ik me goed voelde, een plek die ik uiteindelijk mijn thuis kon gaan noemen. Urenlang droomde ik weg bij tv programma`s zoals Ik vertrek en Grenzeloos verliefd en was ik stiekem jaloers op de mensen die de stap naar het buitenland gezet hadden.

Ondanks dat ik de afgelopen jaren meer in het buitenland te vinden was dan in Nederland, durfde ik mijn thuisbasis nog niet los te laten en keerde ik altijd braaf weer terug ons kikkerlandje.

Waar is mijn thuisbasis?

Maar wacht eens even, was de definitie van thuisbasis niet een plek waar je steeds weer terugkeerde en waar je thuishoorde? Waarom had ik dan zo sterk het gevoel dat ik hier juist NIET thuishoorde en dat Nederland voor mij niet aan deze definitie voldeed?

Naarmate de tijd verstreek, merkte ik dat ik steeds meer vervreemde van ons kikkerlandje. Ik voelde me meer thuis in de wereld en had bij thuiskomst dan ook direct heimwee naar het buitenland. Verschillende keren verruilde ik mijn werk als verpleegkundige in Nederland voor het werken op een tropisch eiland, met mijn voetjes in het zand, genietend van de warme zonnestralen. Het leven is nu eenmaal beter op slippers, nietwaar? En dat was voor mij ook echt zo. Het werd daarom tijd voor een drastisch besluit!

Grenzeloze liefde

Op mijn werk kreeg ik regelmatig opmerkingen van mijn collega’s dat ze me nog wel eens voorgoed naar het buitenland zouden zien vertrekken, dat ik de liefde van mijn leven tegen zou komen en ze me dan bij Grenzeloos verliefd zouden zien. En ze kregen gelijk! Een maand geleden waagde ik de langgekoesterde stap. Een stap waarbij ik dit keer wel degelijk voor onbepaalde tijd mijn familie en vrienden achter me zou laten, om een nieuwe thuisbasis te creeren. Die grenzeloze liefde liet alleen nog even op zich wachten.

Bepakt en bezakt vertrok ik in mijn overvolle blauwe bolide op weg naar het land van de rinkelende koeienbellen, alphorn, raclette en kaasfondue. Op weg naar een dorp in Berner Oberland, op weg naar geluk. Via een detacheringsbureau vond ik een baan als verpleegkundige in een piepkleine ziekenhuisje waarbij ik direct ondergedompeld werd in de lokale cultuur en waarbij mijn patiënten regelmatig enthousiast zeiden “Holland ist auch wieder da”. Waar ik dacht de Duitse taal goed onder de knie te hebben, kwam ik voor een uitdaging te staan om het Zwitsers Duits te ontcijferen. Zo werd er in het begin nog regelmatig om me gelachen, wanneer ik weer eens iets zei dat er niet helemaal juist uitkwam. Lang leve de taalbarrière!

Geluk in de bergen

Ondanks dat ik dit avontuur alleen ben aangegaan, brengen de bergen me het geluksgevoel waar ik al zo lang naar op zoek ben. Op mijn vrije dagen ben ik meestal dan ook te vinden op één van de vele bergtoppen die deze omgeving rijk is. Het mag dan wel de nodige inspanning kosten, maar deze inspanning word rijkelijk beloond met de oneindige uitzichten. Elke keer weer spot ik in de verte een nieuwe top die ik maar al te graag wil bereiken. Ik kan er gewoonweg geen genoeg van krijgen!

Voordat ik aan de afdaling begin, laat ik nog even gauw een berichtje achter in het “gipfelbuch” met de groetjes uit Holland waarbij ik onderweg naar beneden volop geniet van de frisse berglucht. Tot ik ineens oog in oog kom te staan met een vriendelijke koeiendame, die me maar al te graag wil begroeten en voorzien van de nodige kusjes. Heb ik in ieder geval toch ergens nog een aantrekkingskracht.

Ik heb geen moment spijt gehad van mijn keuze om naar Zwitserland te emigreren. Wat heb ik lang op dit gevoel gewacht. Eindelijk! Ik voel me thuis!