Goed idee! Neem een au-pair op in je gezin

Heb jij er wel eens aan gedacht? Een nanny of au-pair in huis? In het buitenland kijkt men er eigenlijk niet zo van op. Veel gezinnen hebben dan vaak ook een au-pair voor korte of langere tijd. Gewoon omdat het kan en die extra handen in huis het verschil kunnen maken tussen een leuke of gestresste ouder. 

Waarom doen we daar dan toch altijd nog wat lacherig over in Nederland? En een au-pair? Bestaat dat nog? 

Klassiek jaartje eruit – de au-pair 

Jazeker! En het is zelfs heel internationaal en allang niet meer alleen iets typisch Frans zoals de naam vermoedt. De letterlijke vertaling is ‘op gelijke voet’ of ‘gelijkwaardig’ omdat een au-pair in Nederland tijdens haar of zijn verblijf een nieuw lid van het gezin wordt. De hoofdtaak van een au-pair is om bij te springen in de zorg voor de kinderen, en niet om die zorg over te nemen. De Nederlandse overheid heeft daar ook duidelijke regels en richtlijnen in. De aanvraag voor een visum van een au-pair kan in Nederland dan ook enkel worden gedaan via een erkend au-pair bureau.

Het is voor veel jongeren misschien wel de meest klassieke manier om een jaar de smaak van het buitenland te proeven. En voor het gezin een bijzondere kans om kennis te maken met een andere cultuur! Het doel van een verblijf voor de au-pair is natuurlijk (maar ook het gezin waar zij of hij komt te wonen) een culturele uitwisseling.

Au-pair ervaringen uit het verleden 

Het is zo’n 35 jaar geleden dat ik besloot om als au-pair naar Parijs te gaan. Ik was net aan m’n studie Frans begonnen aan de universiteit van Utrecht en zat te klapperen met m’n oren tijdens de eerste hoorcolleges. Naast me werd driftig geschreven. Wat mijn mede-studenten noteerden was me compleet onduidelijk. De prof die haar verhaal deed, deed dat beslist niet in het Frans! Of in ieder geval niet in het VWO6 Frans waarmee ik toch een 8 op mijn diploma had gescoord. 

Na een paar weken, ging het wat beter. Ik kreeg de toon te pakken. Mijn mede-studenten die ik ondertussen beter leerde kennen, hadden of Frans bloed door de aderen stromen, of ze waren een jaar als au-pair in Frankrijk geweest. Het zette me aan het denken. En naar gelang het jaar vorderde en mijn scores maar zo zo bleven, (en ik steeds meer twijfelde of dit nu wel mijn studie was), nam ik een kloek besluit: Paris, j’arrive! 

Nou ja, een banlieue van deze elegante stad: Chanteloup-les-Vignes. De naam vermoedde al dat mijn au-pair gezin niet naast la tour Eiffel, de Sacre Coeur of het Chateau de Vincennes woonde. Spijt heb ik er nooit van gehad! Ik omarmde de Franse kindjes, mijn Franse buurtje en de overheerlijke croissants au beurre. Wie er één zonder het ‘au beurre’ vraagt, krijgt een ‘ordinaire’ en hapt in een droog smaakloos stuk deeg. En natuurlijk ontdekte ik alle straten, pleintjes en ondergrondse gangen die de lichtstad rijk is. 

Een au pair? Voor beide partijen een rijke ervaring 

Zo’n jaar weg van familie, vrienden is spannend, stoer en eng. Eenzaam en tegelijk een tijd van leuke onverwachte ontmoetingen. Je dompelt jezelf echt onder in een andere cultuur, leert humor maar ook vloeken in de taal. En je leert vooral dat de taal die je op de middelbare school onderwezen kreeg, ontzettend ouderwets is. 

Ondertussen ben ik alweer heel wat ouder. Wijzer ook ;-). En verhuisd. Niet naar Frankrijk, maar Californië. Hahaha! In Nederland, heb ik genoeg vriendinnen gezien die eindeloos balanceerden tussen werk en gezin. In de VS balanceerden Amerikaanse vriendinnen ook, maar met oog voor hun persoonlijke balans without going mad… Zij namen een au-pair in huis. Een hartstikke leuke meid uit Italië, Nepal of Colombia die uiteraard eerst even moest wennen aan het Amerikaanse leven. Kids vroeg op de bus, van school ophalen (in jawel zo’n enorme SUV) en dan de vele drop offs voor sport en muziek. Dagelijks. 

Het verbaasde me eigenlijk niet dat mijn Amerikaanse vriendinnen zo makkelijk een au-pair in huis namen. Het past in de flexibele mentaliteit van Amerikanen. Verrast was ik wèl toen een vriendinnetje in Nederland me vertelde dat zij ook besloten had om een au-pair in huis te ‘nemen’. We grapten allebei min of meer tegelijk: “lak (oké, iets ander woordje…) aan de schoolplein maffia! Vanaf maandag staat de Japanse Himari er om Siem en Femke van school te plukken!”

Een au-pair in Nederland? Goed om te weten:

• De minimale leeftijd is 18 en maximaal 25 jaar oud (op het moment van aanvraag).
• De au-pair is ongehuwd en heeft geen (pleeg)kinderen.
• Het gastgezin bestaat uit minimaal 2 personen met de Nederlandse nationaliteit of een geldige verblijfsvergunning voor Nederland.
• Een au-pair uit Europa heeft geen visum nodig, voor niet Europese au-pairs is een visum verplicht.