Vrijheid en Franse ‘joie de vivre’ in de Cevennen

Vorige maand reed ik voor de tweede keer in mijn leven in mijn eentje door het prachtige Franse landschap. Als kind had ik het nooit zo begrepen, al die mensen die maar naar Frankrijk op vakantie gingen. De enige vakantie die ik ooit maakte was eerder een drama dan een heerlijke vakantie. Maar wellicht kwam dat doordat mijn puberbrein nog vol in ontwikkeling was en ik alleen maar aandacht had voor het mannelijk schoon dat rondliep… 

In 2016 reed ik in een geleende cabrio naar de Cevennen voor een bezoek aan vrienden die net verhuisd waren naar een te verbouwen ruïne. Een prachtige plek, een prachtige omgeving, maar vooral de vrijheid van de rit in mijn eentje in een cabrio maakte van alles in me los.

Vast blijven zitten of mijn eigen vrijheid creëren?

Ik begon die weken te schrijven aan mijn eerste roman, die ik pas een paar maanden geleden daadwerkelijk publiceerde. Op dat moment had ik vrijheid voor mezelf gecreëerd om volledig te vertrouwen dat alles goed zou komen. In de jaren die volgden lukte dat niet meer. Ik had het gevoel dat ik vast zat in een leven dat niet echt bij me paste, een leven dat werd bepaald door geld moeten verdienen. Mijn creativiteit verdween naar de achtergrond en hoewel ik leuke dingen deed, het haalt het niet bij de vrijheid van rondrijden door Frankrijk…

Maar nu was ik terug. Een andere auto, een andere ik? Opgetogen reed ik de eerste kilometers richting België. En hoe verder ik kwam, hoe groter mijn sprongen van geluk werden. Hoewel ik altijd had gedacht dat Griekenland mijn grote liefde was, doet Frankrijk een goede poging om die stelling aan te vallen. Want ook nu weer werd ik geraakt door de schoonheid en de kracht van het land. 

Op zoek naar wat mij kracht geeft

Ik genoot van mijn reis naar Le Puy-en-Velay (waar een groot deel van mijn tweede roman plaatsvindt). De stad gaf me een kracht terug die ik lang was vergeten. Een paar dagen later in de auto op weg naar Les Vans voelde ik de kracht toenemen. En ik kon zelfs zien dat ik ook in Frankrijk wel zou kunnen wonen. Waarbij de vraag naar boven kwam, wat heb ik echt nodig? 

De verschillende huizen waar ik sliep, lieten me zien wat ik nodig heb in een huis. De zon liet me opnieuw ervaren hoe gelukkig ik van haar word. En de vrijheid om elke dag te doen wat ik wil geeft mijn creativiteit vleugels. Dus of het een vaste plek in Griekenland wordt dit jaar, of een eigen auto om in beweging te blijven? Ik houd jullie op de hoogte!