AKTUEEL! En toen zaten we opeens in oorlogsgebied…

De berichtjes op mijn telefoon stromen binnen. Van mensen die bezorgd zijn en willen weten hoe het met ons gaat. Mensen die willen laten weten dat ze aan ons denken, voor ons bidden en met ons meeleven. Velen van hen volgen het nieuws over Soedan op de voet. Nieuws over het gewapende conflict in het land. Er wordt flink gevochten, in het hele land en vooral in de hoofdstad Khartoum, waar wij wonen. 

Gelukkig kan ik de berichten ontvangen en contact houden met de buitenwereld. Anderhalf jaar geleden, toen hier een militaire coup werd gepleegd, werd meteen het bel- en internetverkeer platgelegd. Wekenlang kon ik geen contact maken. Nu gelukkig wel en daarom wil ik graag deze blog delen, om te laten weten hoe het met ons gaat in oorlogsgebied. In het nieuws hoor je veel over de situatie in het land en hierbij deel ik onze persoonlijke kant van het verhaal.

Hoe zit het eigenlijk?

Eerst een korte update over de situatie in het land, waar we even teruggaan naar anderhalf jaar geleden. Wij woonden net twee maanden in Soedan, toen er in oktober 2021 een militaire coup werd gepleegd. Soedan had in 2019 een revolutie meegemaakt met dagelijkse burgerprotesten, waarbij dictator Omar Al Bashir werd afgezet. De bedoeling was dat er daarna een burgerregering zou komen en het leger een groot deel van de macht zou overdragen. 

Dat ging dus niet door. Vlak voordat die verdere machtsoverdracht zou plaatsvinden, nu dus anderhalf jaar geleden, nam het leger de macht weer over. Daarbij kreeg het leger hulp van het paramilitaire leger RSF (Rapid Support Forces). Sindsdien is het er niet veel beter op geworden in het land, maar de burgerpartijen en het leger zijn toch weer met elkaar om tafel gaan zitten, om te bespreken hoe het land gezamenlijk te besturen. Deze gesprekken liepen vast, omdat het leger en de RSF er niet samen uit konden komen hoe ze het beste de RSF konden integreren in het leger. De spanningen tussen de twee legers liepen hoog op, met uiteindelijk dus een uitbraak van geweld afgelopen zaterdagmorgen.

Oorlogsgebied: straaljagers en schoten 

Zaterdagmorgen werd ik wakker en hoorde ik schoten. Ik dacht dat het wel iets anders zou zijn dan dat, maar ik kon de geluiden niet plaatsen. Er kwamen al snel berichten binnen dat er op meerdere plekken in de stad gevochten werd. Het advies vanuit de ambassade was om te blijven op de plek waar je op dat moment was en mocht je buiten zijn, dan zo snel mogelijk een veilig heenkomen te zoeken. Buiten was het levensgevaarlijk. Zo hadden vrienden van ons kinderen bij hen te spelen en nu na vijf dagen zijn deze kinderen daar nog steeds! Er wordt geschoten en er vliegen met regelmaat straaljagers en gevechtsvliegtuigen over en dan wordt er hard geknald. Soms is het een paar uur rustig en dan gaat het geknal weer uren door. 

Voor gisteravond 18:00 uur was er een staakt-het-vuren afgekondigd van 24 uur, maar daar is niet veel van terechtgekomen. Er wordt momenteel hevig gevochten.

Wij hebben het geluk dat wij, wat het geweld betreft, in een gunstig deel van de stad wonen. We kunnen dankzij het internet contact houden met de ambassade en onze vrienden hier in Khartoum. Van vrienden die aan de andere kant van de stad wonen horen we heftige verhalen. Zo is bij de een de ramen versplinterd door het bommengeweld en bij de ander zijn kogels hun huis binnengekomen. We horen meerdere verhalen over plunderingen; zo is een van de restaurants waar wij vaak komen geplunderd en dient nu als legerbasis. Vrienden en collega’s zitten al dagen zonder stroom. 

Hoe lang nog stroom en drinkwater? 

Voor nu hebben wij alles nog; drinkwater, stromend water, elektriciteit en diesel voor de generator. Op het moment dat ik deze blog aan het afronden ben zijn we net van de stroom af, dat gebeurt steeds vaker, maar tot nu toe is het ook weer aangegaan. We zetten de generator zo min mogelijk aan, om diesel te sparen. Het is hier nu rond de 42 graden en ook ‘s nachts koelt het niet echt af, dus zonder stroom en generator is best pittig in die hitte. 

We hadden net de weekboodschappen gedaan en we hebben genoeg data voor internet. Wanneer ik stroom heb kook ik water in de waterkoker en sla dat op in een watertank, zodat we voldoende drinkwater hebben. Maar we moeten zuinig doen met alles. Stroom- en internettegoed moet je hier kopen in een winkel, maar winkels zitten dicht. Bovendien is het te gevaarlijk om de straat op te gaan en worden er niet of nauwelijks nieuwe voorraden aangeleverd. Dat is natuurlijk wel een zorg, maar niet alleen voor ons, maar voor alle miljoenen mensen in de stad. 

Een ding is duidelijk, we kunnen nu geen kant op. Het vliegveld is ingenomen, niemand kan het land in of uit. De straat opgaan is te gevaarlijk. Binnenblijven is voor nu de enige optie. Gelukkig is er internet en kunnen we op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen en in contact staan met de ambassade. 

Spelletjes doen in oorlogsgebied

En wat doen wij de hele dag? De kinderen doen wat schoolwerk, maar vanuit school zijn er maar weinig opdrachten. Niet alle leerlingen en docenten hebben de mogelijkheid online iets te kunnen doen nu. We doen een spelletje met elkaar, spelen een potje basketbal in de tuin, Harmen doet zijn werk en belt veel rond, ik verdeel mijn tijd tussen de kinderen, huishoudelijke zaken en mijn eigen werk achter de computer.

We gaan zo weinig mogelijk op internet om data te sparen, dus er wordt veel gelezen en spelletjes gespeeld op de Nintendo. Het is heet, er is niet veel te doen, we kunnen nergens heen. We kunnen er gelukkig wel kalm onder blijven en het lukt ons tot nog toe iedere keer wat leuks te verzinnen om te doen. Hopelijk duurt dit niet lang, maar het lijkt erop dat we voorlopig nog wel even in deze situatie zullen zitten. Zolang ik internet heb, houd ik jullie op de hoogte!