Irene in Corfu: “geen luxe, wel de warmte van een huis”

Na mijn reis door Frankrijk en een paar weken Nederland was het tijd om terug te gaan naar Corfu. Mijn geliefde eiland. De plek waar voor mij altijd de zon schijnt. Niet omdat het er nooit regent of bewolkt is, maar gewoon omdat het land mijn zonnigste kant laat zien. Begin maart pakte ik mijn koffers. Zonder echt plan of doel.

Zou ik er drie maanden blijven in het gehuurde huis, of lag er iets anders voor me in het verschiet? Ik wist het niet. Zeker omdat ook de spanning die ik elke keer voel voor ik naar het eiland vertrek aanwezig was. Wat ging ik er doen? Wat zou ik er tegenkomen, wie zou ik ontmoeten? 

Is dit mijn huis? De twijfel slaat toe

Terwijl ik naar mijn tijdelijke woning word gereden door een vriendelijke taxichauffeur begint de twijfel toe te slaan, is dit de plek waar ik wil zijn? Klopt de locatie wel bij wat ik voor ogen heb. Ver van zee en in iets wat in het donker een industrieterrein lijkt? Ik ben overweldigd en probeer mezelf alles te laten voelen wat er is en niet te veel te oordelen. 

Toch zijn de eerste dagen een gevecht. De plek waar ik verblijf voldoet niet aan de verwachtingen die ik aan een huis stel. Het bed had een slechte matras, de keuken was niet naar mijn maatstaven ingericht en het huis was minder schoon dan de perfecte airbnb’s waar ik die maanden ervoor had gelogeerd. Was ik dan echt een luxe paard geworden? Ik die zo goed afkon met alles wat minimalistisch was, begon ik nu ineens eisen te stellen? 

Ontspannen en loslaten

Toch was het al vrij snel goed. Toen ik in de zon zat voor mijn kleine huis waar ik pas over drie maanden weer hoefde te vertrekken besefte ik één ding. Ik ben hier thuis. Dit is waar ik wil zijn. Ik hoef niet meer te zoeken. Ik kan hier mijn basis creëren en voor altijd verlost zijn van de zoektocht naar wie ik ben en waar ik wil zijn. De inspiratie begint weer te stromen en ik ben gelukkig met alle nieuwe dingen die ik hier op het eiland ontdek.

Tegelijkertijd komt de vraag op naar hoe wil ik dan wonen? Wil ik altijd de luxe van de airbnb’s waar ik verbleef? Of kan ik me verbinden met de eenvoud van het huisje dat ik nu heb? Het antwoord ligt ergens in het midden. Want ja, ik geniet van een luxe uitgevoerde badkamer en ik heb een ruimte nodig waar ik lekker kan koken. Maar hoe langer ik hier ben, hoe meer ik merk dat ik me ook weer aanpas aan de huidige situatie. 

Mijn huis – Warme momenten van geluk

Wat hier wel belangrijk is, de aanwezigheid van een verwarming. Corfu is een vochtig eiland in de winter, herfst en lente. Dat had ik nooit zo ervaren in alle zomers dat ik hier woonde, maar nu het deze lente lang koud en nat blijft, merk ik dat een goede verwarming een must is. Toch zijn er hier maar weinig huizen ingericht met een goede centrale verwarming. De meeste (vakantie)-huizen worden verwarmd met airconditioning of zijn voorzien van een houtkachel. In dit huisje waar ik nu woon is er wel cv en dat is heerlijk op de momenten in de ochtend en de avond dat het echt koud is. 

Op dit moment woon ik in een kleine community waar ik heel blij van word. Soms is het intens dat mensen altijd bij je langs kunnen komen, maar het feit dat er anderen zijn die meer ervaring hebben hier op het eiland, maakt dat ik een gemakkelijkere start heb. Dit blog schrijf ik dan ook aan mijn buitentafel in de gezamenlijke tuin. Dat is en blijft voor mij het ultieme gevoel van Werelds wonen. In de tuin kunnen werken, genieten van de warmte van de zon en mensen om me heen om me mee te verbinden. 

Ook leuk: het blog van Irene over haar uitstapje naar de Franse Cevennen.