360 met de Wereldwijven – Hoe ziet je ideale oude dag eruit?

Onze oude dag schuiven we het liefst vooruit, en voor wie in Nederland woont is er wel een vanzelfsprekend pensioentje. Of misschien kinderen in de buurt die een oogje in het zeil kunnen houden, mocht dat op een dag nodig zijn. Maar hoe is dat als je in het buitenland woont? In Guatemala, Zwitserland, Singapore of de VS? Bestaat daar überhaupt een vangnet? 

Een mooie vraag voor onze wereldwijven! Hoe zien zij hun oude dag? Wonen ze dan nog waar ze nu zijn? En treffen ze daar nu al (financiële) voorzieningen voor? En wat als je gezondheid je eerder in de steek laat dan je lief hebt – neem je dat ook mee in je plan? 

Gezonde oude dag

Wereldwijf Inga in Guatemala trapt het rondetafel gesprek af. Inga: “Als het goed is wonen wij op onze oude dag nog steeds waar we nu wonen, het tropische oosten van Guatemala. Niet exact op dezelfde plek, maar we blijven in deze regio. Plan is dat we nog eenmaal een huis bouwen (met alles wat we bij de bouw van ons huidige huis geleerd hebben) en dat moet dan dé plek worden.”

“Ik verwacht geen pensioen zoals een AOW of iets uit Nederland te ontvangen en hier hebben wij ook geen banen met recht op een pensioen. Wij proberen ons geld dus te investeren op manieren die ons op onze oude dag ook een inkomen geven, zonder dan zwaar werk te hoeven doen. In de praktijk komt dat vooral neer op onroerend goed: het verhuren van panden omdat daar hopelijk altijd een markt voor blijft.”

Hoe kijkt Inga naar haar gezondheid op die oude dag? Inga: “we proberen nu al zo gezond mogelijk te leven. Zeker omdat we de afgelopen jaren met familieleden en vrienden hebben meegemaakt wat de gezondheidszorg in Guatemala inhoudt. Natuurlijk wisten we al wel dat dat niet je-van-het was, maar zelfs van het niveau van de privé-zorg zijn we geschrokken.”

“In Guatemala is het toch wel vanzelfsprekend dat je kinderen voor je zorgen op je oude dag, maar wij zijn bewust kinderloos, dus dat wordt het niet. We proberen nu zo slim mogelijk te investeren en zo actief, gezond mogelijk te blijven zodat we voor onszelf kunnen zorgen. En hopen dat wij die gezondheidszorg niet al te veel nodig zullen hebben…”

– Inga

Zonder zorgen in een huis op wielen

Saskia woont in de VS en vertelt hoe zij en haar man hopen dat hun grijze toekomst eruit zal zien. “Ik ben zelf nogal makkelijk en niet zo van het strak vooruit plannen”, vertelt ze. “Zeker niet toen we 11 jaar geleden – zelf jonkies en met jonkies – Nederland gedag zeiden. Mijn partner wel. Vanaf de dag dat we naar het buitenland vertrokken nam hij ‘onze oude dag’ serieus mee in de carrière planning. Het pensioen van onze banen in Nederland ging er natuurlijk heel anders uitzien: het Nederlandse (bij wet geregelde) sociale vangnet is nu eenmaal anders geregeld in dat buitenland. Lees: niet!”

“We hebben een oudedag-spaarpot en ieder jaar stellen of sturen we financiële zaken bij. Om onze gezamenlijke droom waar te maken: ons huis inruilen voor een camper als de kinderen gevlogen en gesetteld zijn.”

– Saskia

“Aanvankelijk wilden we door de VS rondtrekken, maar inmiddels kijken we naar de mogelijkheid om met een overlander Zuid Amerika en/of Afrika te doorkruisen. In de VS zie je genoeg 70+ in zo’n luxe toeringbus rijden (met vaak een klein autootje aan een trekhaak), maar wij hopen toch over 5 jaar al te vertrekken. Mits onze gezondheid het toelaat. Als dit platform dan nog up&running is, zal ik zeker daarover bloggen.”

Op onze oude dag: best of both worlds

Hanneke heeft al veel van de wereld gezien en woont momenteel in Indonesië. Zij ziet de oude dag ook optimistisch tegemoet: “Ja, nog maar een paar jaar en dan zijn de kinderen het huis uit!”, roept ze. “Ons plan is om dan niet meer permanent op één plek te wonen. Ik houd veel van Azië en mijn man vindt Europa/ Nederland toch ook erg fijn. Het idee is dat we in de zomermaanden in Nederland zijn en dan een tweede huis op bijvoorbeeld Bali.”

“Maar goed, ‘life is what happens while you are busy making other plans’, dus wie weet eindigen we in zuid Spanje of het Midden Oosten.”

– Hanneke

Over één ding is Hanneke heel stellig: “Ik wil hoe dan ook niet in Nederland zijn tijdens de wintermaanden. Gelukkig zijn we beiden niet afhankelijk van de lokatie voor ons werk en inkomen, ook niet als we straks de pensioen gerechtigde leeftijd hebben dankzij ons spaargeld en investeringen. Ervan uitgaande dat dat goed blijft gaan.”

“Momenteel is de enige reden dat we op één plek verblijven, de school. Maar zodra de kinderen klaar zijn en hun studies gaan doen, gaan we misschien ook wel reizen. Hoewel we de voorkeur geven om wat langer op één of meer plekken te verblijven dan continu op pad zijn. Vraag het me over 10 jaar nog maar eens, ik ben zelf ook erg benieuwd!”

Prettig geregeld: het Zwitser-leven!

Ing heeft alle vertrouwen in de komende jaren voor haar man en haarzelf. Of dat in Zwitserland een grijze toekomst wordt? Ing: “Ik roep al jaren op de verschillende plekken waar we woonden: dit is ons eindstation! Inmiddels heb ik geleerd dat je helemaal niet weet wat de toekomst brengt dus ik zie het allemaal wel gebeuren. Momenteel is ons ‘eindstation’ Zwitserland.”

“Financieel hebben wij onze zaakjes voor elkaar, zowel voor nu als de toekomst. En'” voegt ze lachend toe, “als wij met onze sportauto kriskras door de Alpen cruisen zeg ik altijd tegen mijn man : dit is toch het Zwitserleven gevoel hè?”

– Ing

De oude dag? Leef in het hier & nu!

In buurland Oostenrijk voelt wereldwijf Bonny zich nog te jong om nu al bezorgd te zijn over dat pensioen. “Grappig”, zegt ze, “ik krijg die vraag geregeld over mijn pensioen en AOW sinds we hier wonen. Mind you, ik ben 45, was 41 toen ik naar Oostenrijk vertrok! Wel is hier ook een soort van AOW, maar daarvoor moet je minimaal 15 jaar hier gewerkt hebben. Dat hebben wij er nog niet opzitten en hoe die regeling precies zit, weet ik niet. Maar vanuit Nederland zullen we ongetwijfeld nog wel wat van ons pensioen uitbetaald krijgen, of wat er tegen die tijd nog van over is… En als ze ons nog weten te traceren 😉”

“Of we dan nog in Oostenrijk zijn? Geen idee waar we zijn als we pensionada’s zijn. Ik maak geen keuzes voor het leven. Ik vind het hier NU fijn en zie mezelf hier de komende jaren nog wel wonen.”

– Bonny

“Wel proberen we nu al vastgoed aan te kopen, zodat dat hopelijk ooit echt wat op gaat brengen. Dus, laten we eerst eens beginnen met een huis voor onszelf, want onze droom is nog steeds om hier in de bergen een kleinschalig gastenverblijf te starten. Daarvoor is betaalbare grond en heel veel geld nodig. Voorlopig dan toch maar koersen op de Lotto ? Hahaha!” 

“Natuurlijk denk ik af en toe wel eens over hoe dat dan zou zijn, als we echt ouder zijn. En of we dan nog wel hier willen wonen. Ouderenzorg is in Oostenrijk een familiezaak en tja, wij zijn hier met z’n tweeën… Maar terug naar Nederland? Dat lijkt me ook lastig want dat is dan zéker niet meer het land dat wij destijds verlieten. Dus of we daar, tig jaar na dato, weer kunnen wennen? Ik vind het nu al overweldigend als ik een weekje terug ben. De drukte, snelheid, hoe dicht op elkaar dat iedereen leeft. En dan ben ik nu nog ‘jong en flexibel van geest’. We gaan het zien waar het op uitkomt!”

Happy endings in Zweden

Susan heeft alle vertrouwen dat het ook in Zweden niet op een houtje bijten wordt. Ze geeft ook eerlijk toe dat ze daar ook niet super bewust over nadenkt: “In principe kunnen wij hier in Zweden op één inkomen (dat van mijn partner) rondkomen en leuk leven. Maar, ik werk ook en die centen gebruiken we nu voor verbouwingen/verbeteringen aan ons huis en om een leuk spaarcentje te hebben voor de toekomst.”

“We wonen nu op het platteland en zolang we allebei fysiek goed zijn en blijven, hoop ik hier graag met onze beestenboel héél lang te mogen wonen. Dus hoe ik op m’n oude dag woon? Geen idee, maar ik hoop het liefst niet in een krap appartement of huis ergens in de stad.”

“Eén ding beangstigt me heel soms wel, en dat is dat we geen kinderen hebben. Wie er dus voor mij en/of partner zal zorgen (als we werkelijk hulpbehoevend zijn) moet uit ons sociale vangnet hier komen.”

– Susan

Susan: “Ik hoop dat die dan zo sterk is dat er iemand zal opstaan. Want oei, het idee dat we noodgedwongen naar een bejaarden- of verzorgingshuis moeten, o of zelfs terug naar Nederland?! Daar denk ik liever niet aan!”

Vond je dit een leuk artikel? De Wereldwijven stellen elkaar vaker vragen over allerhande onderwerpen. Lees de eerder verschenen blogs van 360 met de Wereldwijven.