De durian. Love it or hate it!
Er zijn op deze wereld twee soorten mensen: lovers en haters. De eerste houdt ervan en kan er geen genoeg van krijgen. Sterker, er zijn vele verhalen bekend van dermate sterke verslavingen dat relaties er aan ten gronde zijn gegaan. De ander, hater, vindt het afschuwelijk en blijft er het liefst zo ver mogelijk bij vandaan. De neus wordt demonstratief dichtgeknepen bij het horen van het woord alleen al.
Waar ik het over heb? Dames en heren, maakt u kennis met de durian.
Durian: wat is dat?
Eerst maar even de droge feiten over deze vrucht. Durians hangen aan de zogenaamde Durio zibethinus, oftewel de durian-boom. Dit is een groenblijvende boom die tussen de twintig en honderdvijftig meter hoog wordt. De bloemen zitten met drie tot dertig stuks in trossen aan twijgen vast, die verbonden zijn met de stam of aan takken hangen. De vrucht zelf is 15 tot 30 cm lang en kan tot acht kilo zwaar worden. De schil van de vrucht heeft zeskantige, dikke stekels.
De durian heeft vijf vruchtkamers met daarin een groot zaad. De rijpe vrucht heeft een penetrante geur door de vorming van waterstofsulfide, waaraan de vrucht zijn alternatieve naam ‘stinkvrucht’ ontleent. De zaden zijn niet rauw te eten, maar vormen geroosterd een lekkernij.
De durian komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië en wordt met name in de Molukken, Borneo, Thailand en ook in Maleisië verbouwd. Bof ik even.
King of fruits
“U hoeft hem niet open te maken hoor, dat doe ik thuis wel”, zeg ik terwijl ik verlekkerd kijk naar de stekelige vrucht, die op de weegschaal een gezond gewicht aangeeft van ruim twee kilo schoon aan de haak. De verkoper, een Maleisische durianboer, kijkt mij van opzij aan. Hij is nieuwsgierig. Zoveel buitenlanders komen er niet om. Maar een uitzondering ben ik niet.
In Maleisië, waar de durian in het juiste seizoen overdadig groeit, zijn er meer zoals ik die eraan verslingerd zijn geraakt. For breakfast, lunch and dinner! is een alom gehoorde kreet, die maar al te graag waar wordt gemaakt. Door de fans dan.
Boertjes met benefit
Terwijl ik ongeduldig sta af te rekenen, komt mijn vriendin T. Langs. Ze roep, “Ieeewww, dat ga je nog niet echt meenemen en opeten?” Het mag duidelijk zijn in welke groep ‘liefhebbers’ T. thuishoort.
“Jawel hoor”, antwoord ik, “lekker straks voor bij de lunch en hopelijk heb ik morgenochtend nog over voor mijn ontbijt. Het smaakt zo goed met een cappuccino! En het fijnste van de durian, nadat je ‘m op hebt, laat ie nog een smaak-herinnering van het eetfestijn na bij elk boertje dat je laat. Zooo lekker…”
Haar mond, die al een beetje openhing, zakt nu tot op haar knieën en ze weet niet of ze moet lachen of huilen.
Praktische tricks
Maar hoe maak je een durian open, zonder jezelf (of anderen) te bezeren? Heel simpel als je deze regels opvolgt:
- Doe eerst keukenhandschoenen aan;
- Pak een groot scherp vleesmes;
- Zet dit rechtstandig in de vrucht en maak met een schuine beweging een diepe snee in de durian. Let erop dat je het vruchtvlees niet beschadigt;
- Leg het mes weg en duw een duim in de gleuf, waarbij je met je andere hand de schil open wrikt;
- Herhaal dit indien nodig aan de andere kant van de vrucht en haal het vruchtvlees uit de schillen. Klaar!
Feest kan beginnen!
Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar een kopje cappuccino ‘s ochtends, terwijl ik de durian verorber. Verorber ja, want het woord ‘eten’ is niet van toepassing op het vreetfestijn dat ik mijzelf gun. Maar uiteraard kan de durian ook gewoon vers uit de schil worden genuttigd.
Selamat makan – eet smakelijk!
Over dit Wereldwijf: Merel Nahuijsen - Maleisië
