Arlette liep als eerste vrouw alle ‘national scenic trails’ in de VS!
Wereldwijven zitten overal. En ze hebben stuk voor stuk een uniek mooi verhaal. Of het nu gaat over hun hectische emigratie die veel stof heeft doen opwaaien of dat ze compleet het roer omgooiden en baan opzegden om een eigen bedrijf te beginnen. Wij lezen al die verhalen altijd graag. Van onze eigen schrijvende wijven, maar ook van de gastschrijver die enthousiast haar verhaal met ons deelt. En van bijzondere reizen smullen we helemaal en dus vroegen we eerder dit jaar of jullie misschien een bijzondere reis hebben gemaakt, of iemand kennen die dat heeft gedaan.
Zomaar op de bonnefooi vertrekken, of juist met een helder doel voor ogen. Met de bus, de fiets of misschien wel… te voet. Dat laatste deed Arlette. Niet één maar meerdere keren: al lopend van Oost naar West en Noord naar Zuid. Voor een lange afstandswandeling draait ze haar hand niet om. Sterker, ze liep alle scenic trails in de VS, dwars door ruige gebieden en ver van de bewoonde wereld. Natuurlijk wilden we dat verhaal horen en belden Arlette op!

Hoofdfoto artikel: Appalachian Trail, Maine / Foto hierboven: North Country Trail, Michigan
Wie is Arlette en waneer ontdekte je dat je wandelen zo leuk vond?
“Ik ben in 1972 in Heemstede geboren en heb Franse taal- en letterkunde gestudeerd in Leiden. Op mijn 18e vertrok ik voor het eerst alleen op vakantie naar Zwitserland en daar ontdekte ik het bergwandelen.”
Waar was je eerste lange afstandswandeling?
“Mijn eerste echte afstandswandeling dat ik maandenlang onderweg was, was de Pacific Crest Trail, kortweg PCT genoemd. Destijds woonde ik in Californië, was 31, en wilde nog een laatste groot avontuur voor ik aan kinderen zou beginnen. Ik was al steeds meer gaan wandelen, had de Sierra Nevada ontdekt, en had een foldertje over de Pacific Crest Trail opgepikt. Ik had er nog nooit van gehoord maar het sprak me meteen aan. In 2002 heb ik toen eerst de John Muir Trail gelopen om te kijken of ik het echt leuk vond om langer dan een paar dagen achter elkaar te lopen. Ik vond deze 211 mijl (zo’n 340 kilometer) lange wandeling geweldig en dacht in ieder geval het deel van de PCT te lopen dat door Californië liep. Stiekem plande ik ook wel een beetje voor de laatste twee Staten. Eind april 2003 begon ik aan de grens met Mexico en vijf maanden later stond ik in Canada. Een mooie en leerzame ervaring die naar meer smaakte.” (*) noot redactie – totaallengte van de PCT is 4286 kilometer met een hoogteverschil van 4000m te overbruggen!
Hoe bereid je je mentaal en fysiek überhaupt op een tocht voor?
“Ik begin meestal met het zoeken naar een online journal en/of een wandelgids. Tegenwoordig staat er steeds meer online en zijn er ook apps om met je telefoon te kunnen navigeren. Van de bekende lange afstandspaden kun je ook YouTube video’s bekijken maar die interesseren mij niet zo, ik lees liever een blog. Ik hou me meer bezig met de praktische kant van het plannen. Mentaal is het op mijn ervaring en met mijn beroep als gids makkelijk schakelen. Ik kijk wat het weer zoal gaat doen en gooi mijn spullen in mijn rugzak.”
“Fysiek is mijn lichaam vaak weer snel gewend omdat ik altijd aan de wandel blijf, maar met wat meer dagen vrij er tussen door. Ik probeer de eerste dagen iets minder kilometers te plannen als ik denk dat dat verstandig is. Voornamelijk met een afstandswandeling die veel over de weg gaat omdat het dan erg makkelijk is om te snel te veel te doen en ergens last van te krijgen.”

We kunnen ons voorstellen dat je jezelf behoorlijk tegen kan komen onderweg. Wat had je niet van jezelf verwacht te ontdekken en wat bleek je sterkste kant?
“Tijdens een wandeling, kwam ik mezelf tegen in die zin dat ik mij realiseerde dat ik mezelf een beetje kwijt was geraakt in de jaren ervoor. Misschien was ik een beetje ingeslapen? Tijdens het lopen leefde ik helemaal op en realiseer me dat ik nog veel meer van dit soort mooie avonturen wilde. Ook kreeg ik meer waardering voor mijn lichaam. Die lelijke knieën van me hadden het maar wel mooi 2600 mijl (zo’n 4184 km) zonder morren volgehouden! Geweldig toch?”
“Van te voren wist ik niet of ik het benodigde doorzettingsvermogen zou hebben, maar dat bleek geen probleem te zijn. Ik had nooit aan opgeven gedacht terwijl het soms toch best zwaar was.”
Welke en hoeveel lange afstandswandelingen heb je nu precies gelopen?
“Ik heb alle National Scenic Trails gelopen. Dat zijn in totaal elf lange afstandswandelingen: de Pacific Crest Trail, Appalachian Trail, Continental Divide Trail, Arizona Trail, Florida Trail, New England Trail, Potomac Heritage Trail, Natchez Trace, Pacific Northwest Trail, North Country Trail, en de Ice Age Trail.”
Hoeveel kilometer is dat in de voeten?
“Ik heb ook nog een aantal andere lange afstandswandelingen gedaan, onder andere in Nieuw Zeeland en Nepal, en alles bij elkaar heb ik ongeveer 35000 mijl (56327 km!) in de voeten. Dat zijn heel veel paar schoenen…. en zolen!”
Welke lange afstandswandeling heeft het meeste indruk op je gemaakt?
“De Continental Divide Trail in 2004 was wel één van mijn mooiste ervaringen. Het voelde heel avontuurlijk met een pad dat nog niet helemaal af was en dus meer uitdagend was vanwege de gebrekkiger navigatie. We hadden wel kaarten, kompas en een simpel GPS, maar raakten enkele malen van de route af en moesten de weg weer terug vinden. Dat ging niet altijd even gemakkelijk.”
“Ook zagen we heel veel kuddes met grote herten en antilopen. En grote weidse landschappen. Zo prachtig wild!”

Zo’n afstandswandeling is veel alleen lopen, maar wat is je leukste ontmoeting geweest?
“Een totaal onverwachte en positieve ervaring was dat de meeste mensen zo enorm vriendelijk en behulpzaam waren. Mijn eerste lange afstandswandeling had ik me gewoon ingesteld op een mooie natuurervaring en had ik helemaal niet over het sociale aspect nagedacht. De laatste jaren is dat dankzij social media nog meer uitgebreid. Mensen bieden je een slaapplaats en eten aan omdat ze je volgen of omdat ze je toevallig tegenkomen. Zeker met de laatste wandelingen die ik gedaan heb en die wat meer door dorpen heen gingen en minder kampeerplekjes hadden, was dit heel fijn. Zo liep ik ook de North Country Trail en veelal helemaal alleen. Dat was soms best wel eenzaam. Dus toen iemand de moeite nam om een stuk met me mee te lopen terwijl er natte sneeuw lag en het ook nog best moerassig was, vond ik dat wel heel bijzonder.”
Amerika heeft zo haar wilde dieren: wolven, coyotes, mountain lion, lynx en… beren! Nooit bang geweest de letterlijke beren op de weg tegen te komen?
“In het begin was ik wel bang om beren tegen te komen, maar al snel kwam ik erachter dat ze voornamelijk geïnteresseerd zijn in je eten en niet in jou. De keren dat ik ze gezien heb, renden ze snel weg. De mountain lion is wel enger, maar die zie je zo zelden dat ik me daar niet druk om maak. Erger waren en zijn de loslopende waakhonden in Ohio. Het zijn echt agressieve blaffende dieren en ik heb daar toch een milde angst voor honden aan over gehouden.”
Wat zijn de absolute essentials voor je gebleken die je nodig had op je pad?
“Er is natuurlijk een hele lijst met spullen die je mee moet nemen voor een lange afstandswandeling, maar het belangrijkste is toch wel een goede nachtrust. Een fijne slaapzak is een must have en een tent voor regen of muggen is ook wel heel fijn. In de woestijn kan je vaak nog wel zonder tent, maar aan de oostkust ligt dat toch anders.”
En, de vraag kon natuurlijk niet ontbreken: wat wordt je volgende lange afstandswandeling?
“Ik ben voorlopig vooral aan de wandel als gids, maar in november dit jaar ga ik in Arkansas de Ouachita Trail lopen. Ik heb nog even geen behoefte om weer maanden op pad te gaan maar een paar weken, daar heb ik wel weer zin in!”
Meer avontuurlijke verhalen lezen? Wereldwijf Martijn vloog samen met haar man in hun eigen vliegtuig de wereld over en Mariska zeilde met haar gezin en maakte een speciale videoserie ‘Durf te dwalen” over hun avontuur!
Jouw Mijn Reis-verhaal vertellen?
Ben je op de bonnefooi vertrokken en vogel je per dag uit waar je morgen slaapt? Reis je misschien op een bijzondere manier de wereld rond, bijvoorbeeld met de fiets, skeelerend of enkel OV? Misschien ben je wel een fervent bungyjumper en heb je als doel om van wereldberoemde bruggen te springen? Of fotografeer je voordeuren around the globe (inderdaad, een stille ambitie van een redactielid 😉 Wat je motivatie ook (geweest) is om juist die bijzondere reis te maken, wij horen het graag!
Stuur ons een bericht ovv ‘Mijn Reis’ naar 👉 redactie@dewereldwijven.com en misschien publiceren we jouw verhaal eenmalig of als korte serie!