Als je precies daar bent waar je wil zijn

“Yvonne, je ziet er zo mooi uit, je straalt écht.” Krijg ik meer dan eens te horen van dierbare familie en vrienden sinds ik in Zuid Afrika ben. Ik heb er altijd in geloofd dat wanneer je blij bent met jezelf, je in balans bent en je eigen soulwork hebt gedaan, je dat aan de buitenkant ziet. Het gaat erom dat de keuzes die je maakt dichtbij jezelf liggen.

Het horen van deze lieve woorden van mensen die dichtbij mij staan, zelfs nu ik aan de andere kant van de wereld ben, geeft me het vertrouwen dat ik op de goede weg ben. Op weg naar mijzelf. En dat terwijl ik nu fysiek verder weg ben dan ik ooit ben geweest.

Digital nomad in Afrika

Deze column schrijf ik op het zuidelijkste puntje van het Afrikaanse continent. Ik heb de kans benut die de pandemie me geboden heeft, mijn werk me gegund heeft en ikzelf gepakt heb. En dat voelt machtig. 

Mijn huurbaas deelde me, kort nadat ik mijn huurcontract aan de Oudegracht in Utrecht getekend had, mee dat het bij één jaar zou blijven. Dat viel me in eerste instantie rauw op mijn dak. Ik baalde. Juist omdat ik zo blij was met weer een eigen plek na mijn terugkeer uit Mexico vanwege Corona. Ik had al die tijd gelogeerd bij vrienden en familie en voelde behoefte aan rust en een ‘thuis’.

Ik ben positief ingesteld en hou ervan om tegenslagen om te zetten in kansen. Op een willekeurige zondagochtend werd ik wakker na een weekend van veel soul searching en bedacht: “Wie verwacht nu eigenlijk van me dat ik in Nederland ben?” Toen werd het idee geboren om gebruik te maken van het feit dat ik, dankzij Corona en het vele ‘thuiswerken’ als digital nomad overal kan werken.

Ik realiseerde me dat in Zuid Afrika dezelfde tijdszone geldt en dat het daar zomer wordt wanneer wij in Nederland de winter in gaan. Die gedachte heeft me niet meer losgelaten. Omdat ik toen nog maar twee maanden bij mijn nieuwe werkgever werkte, vroeg ik mij af of ik het wel kon maken. Kon ik hem voorstellen om voor een paar maanden vanuit het buitenland te werken, terwijl ik ook zou rondreizen? Ik realiseerde me dat mijn leidinggevende vrij was om nee te zeggen, dus ik waagde het erop.

(Toffe) baas boven baas

Tot mijn eigen positieve verbazing zeiden zowel mijn leidinggevende als mijn directeur zonder enige twijfel: “Ja, moet je doen, leuk!” Als je het hebt over een open mind en elkaar wat gunnen… Toen ik hen bedankte voor deze kans en hun mindset, gaven ze allebei als antwoord dat ze leiding geven zoals ze zelf ook graag gemanaged willen worden. Dus ook zij zouden graag die mogelijkheid krijgen indien de gelegenheid zich zou voordoen op een zeker moment in de toekomst. 

Toen ik mijn leidinggevende op de hoogte stelde van mijn vluchtgegevens, schreef ik hem: “Gisteren heb ik mijn vlucht naar Kaapstad geboekt. Ook de guesthouse is geboekt met een goede internetverbinding en er kan dus goed en veilig gewerkt worden. Dan gaat het nu echt gebeuren! En, just so you know, iedereen die ik over deze plannen vertel, is onder de indruk van de open mind van jullie en de organisatie waar ik voor werk. Dat jullie hiervoor open staan en het zelfs aanmoedigen. Ik waardeer deze kans enorm en voel me erg dankbaar dat ik dit kan gaan doen.”

Zijn reactie was: “Als Corona iets goeds heeft gebracht dan is het wel is dat we de kantoordoctrines nu eindelijk achter ons kunnen laten waardoor dit soort uitstapjes mogelijk zijn. Volgens mij is het beste wat dit bedrijf kan doen voor goede medewerkers, en daar ben jij er zeker één van, om hen zoveel mogelijk vrijheid en mogelijkheden te geven. Dat betaalt zich dubbel en dwars terug. En persoonlijk word ik heel erg blij van mensen die buiten de gebaande paden denken en zelf initiatief nemen. Dus, in de eerste plaats mag je blij zijn met jezelf (altijd een goed idee) dat je dit geopperd hebt. 

Ik zie eigenlijk maar één nadeel. Maar dat is wel een groot nadeel. Dat we je voor langere tijd moeten missen. Zeker ook tijdens borrels. Rest alleen nog dat we de juiste plaats moeten vinden voor een bila. Het zal je niet verbazen, maar ik dacht ergens in een wijngebied.”

Prachtig Zuid Afrika

Inmiddels ben ik op een rustig tempo door Zuid Afrika aan het trekken. Ik zorg ervoor dat ik doordeweeks op één locatie ben, zodat ik goed kan werken, en me in het weekend verplaats naar een volgende plek. Uiteindelijk is het plan om verschillende landen in Afrika aan te doen en terug te vliegen vanuit Ethiopië. Uiteraard rekening houdend met de corona-regels en veiligheid. 

Ondertussen ben ik begonnen met surflessen. Dat blijkt voor mij allerminst makkelijk en is dus een mooie uitdaging. Erg mindful ook, omdat je alleen bezig bent met het water, de golven, je surfboard en je balans. Via mijn surfinstructeur ben ik in contact gekomen met een inspirerende organisatie, ‘Waves For Change’. Zij geven surftherapie aan kwetsbare jongeren in de townships. Belangrijk werk en ik heb meteen met een mooi bedrag hun missie ondersteund.

Verder heb ik uiteraard al diverse toeristische attracties afgevinkt, zoals Cape of Good Hope, Cape Point (het meest zuidwestelijke stukje van het Afrikaanse continent) en Cape Agulhas (het meest zuidelijke punt van Afrika). Ik heb walvissen, dolfijnen, pinguïns, zeeleeuwen en bavianen in hun natuurlijke leefomgeving mogen zien, wat erg ontroerend is. De witte haaien heb ik gelukkig alleen gezien op de vlaggen van de sharkspotters bij de kust.

Ik geniet van de veelzijdige landschappen die Zuid Afrika rijk is. Het is allemaal even mooi. Ook heb ik al veel vriendelijke, behulpzame en gastvrije mensen ontmoet, die ervoor zorgen dat ik me – ver weg van huis en alleen – thuis en welkom voel. 

Mooiste verjaardagscadeau

Voor vertrek naar Zuid Afrika, had mijn dermatoloog bij mijn laatste controle voor alle zekerheid een biopt genomen. De maandag na mijn aankomst in Zuid Afrika zou ik de resultaten terugkrijgen. Je zult begrijpen dat dat een spannend moment voor me was. Toen de assistente me vertelde dat alles er gezond uitzag, voelde ik me enorm emotioneel. Na vijf jaar huidkankervrij. Ik ben zo dankbaar voor mijn gezondheid, voor het leven en dat ik hier mag zijn. Ik voel me dankbaar voor alles en dat gevoel blijf ik koesteren.

Op de vooravond van mijn 41^e verjaardag heb ik het kostbaarste cadeau al in ontvangst mogen nemen. Mijn gezondheid. Want, een gezond mens heeft wel duizend wensen, maar een ziek mens slechts één: gezond zijn. Het voelt goed dat mijn aandacht voor heling de afgelopen jaren, op allerlei niveaus, nu zijn vruchten heeft afgeworpen.

Mijn ambitie voor mijn komende levensjaar is om daarmee door te gaan en waarschijnlijk voor altijd. En precies dát is, denk ik, wat zoveel mensen om mij heen aan me zien. Of zoals mijn zus het mooi verwoordde in een lief berichtje aan mij:

“You feel like you’re so close. 

So close on really getting to where you want to be in different key areas of your life. 

You know why this is a good thing? 

Because if you think back to your past, you weren’t anywhere near being close. 

You didn’t even know where to begin. 

Let us justify your growth for you: it’s been monumental. Period. 

Whether you give yourself credit or not, the momentum of your energy does not waver. 

You’re steamrolling into parts of your life you never thought you could. 

Yet, here you are.”