Suiker in de ban! Maar… hoe dan?

Wist je dat de gemiddelde Nederlander zo’n 99 suikerklontjes per week eet? Afhankelijk van waar je woont, zou dat nog wel eens wat meer kunnen zijn. Dat geldt in ieder geval voor mij sinds ik naar Bonaire ben verhuisd: met het warme weer heb ik vaker zin in een ijsje of drink ik een cocktail tijdens een happy hour. Om nog maar niet te spreken over alle heerlijke bolo’s (taarten) die je hier geregeld aangeboden krijgt, zoals bolo di cashupete (cashewnotentaart) en tèrt di preimu (pruimentaartjes).

Er valt altijd wel wat te vieren in de Cariben! Daarnaast moet ik hier ook een stuk meer mijn best doen om genoeg te bewegen. Deed ik in Amsterdam door weer en wind alles op de fiets, hier pak je de auto. Dat meer suiker en minder beweging geen match made in heaven is, behoeft geen verdere toelichting.

Toetjes koningin

Ik ben altijd al een zoetekauw geweest. Vroeger ging ik rustig naar een restaurant om voor- en hoofdgerecht over te slaan, want van een goede crème brulee, death by chocolate of hemelse tiramisu gaat mijn hart pas echt sneller kloppen. Op vakantie in een nieuw land? Dan vind je mij bij de bakkerij om alle lokale lekkernijen uit te proberen. En als ik gestresst ben, vind ik niets zo ontspannend als om met mijn handen meel, boter, ei en suiker tot deeg te kneden. In mijn familie was de traditie ontstaan dat ik met feest- en verjaardagen een zelfgebakken taart of nagerecht meebreng, en zo kreeg ik de bijnaam ‘toetjes koningin’. 

De afgelopen jaren ben ik steeds bewuster gaan leven en eten. En toen na een paar maanden Bonaire mijn broeken wat krap gingen zitten, trok ik de spreekwoordelijke broekriem qua lekkernijen flink aan. Ik weet mezelf goed in het gareel te houden door de weeks, sla zelfs traktaties op werk af, maar sta mezelf wel een ‘Sinner Sunday’ toe. Dan geniet ik van vegan icecream of goede chocola. Maar de afgelopen periode werd ‘Sinner Sunday’ al snel Sinner Weekend, en uiteindelijk startte het weekend al op vrijdag. M’n sweet tooth blijft toch een beetje knagen. Tijd om dit eens onder de loep te nemen. Samen met een vriendin ging ik daarom de uitdaging aan: een suiker detox als onderdeel van een lifestyle programma. 

Op advies van onze coach luidden we de challenge in door nog één keer toe te geven aan een echte sugar craving. Voor ons was dat unaniem de ijskoffie in de ijssalon waar we wekelijks heel braaf een kruidenthee of een latte met sojamelk drinken. Ik had deze koning der koffie al zeker een jaar niet gehad, al kijkt hij me elke keer verlekkerd aan als hij aan iemand anders geserveerd wordt. Met twee argumenten kon ik mezelf in toom houden: ten eerste gaat het niet samen met lactose intolerantie en ten tweede slaat zo’n caloriebom m’n fitness inspanningen in één keer knock-out. Op discipline kun je ver komen om je cravings de baas te blijven.  

Zoethoudertje

Moesten we nu juist heel bewust aan die hunkering toegeven? Eerst namen we een lactase pil, zodat de darmen alle slagroom en roomijs kunnen verwerken. Eigenlijk best raar om eerst een pilletje te nemen om te voorkomen dat je ziek wordt. Je moet wat over hebben voor een coupe vol genot. En daarna door het rietje slurpen… de dikke massa gaat er maar net doorheen.

Oei wat was dat zoet, machtig, heerlijk. Precies zoals ik het me had ingebeeld, elke keer als er weer een ijskoffie aan me voorbij ging. De combi van bittere koffie, zoete chocolade saus en moddervette slagroom. De sensatie van kou en de romige textuur. Onweerstaanbaar! Maar na een paar slokjes had ik eigenlijk wel genoeg. Toch leek het rietje aan m’n mond te zijn vast geplakt. En na elk volgend slokje dat eigenlijk al niet meer paste, zei een stemmetje in mijn hoofd: “OMG dit is zo lekker, van het volgende slokje ga je nog meer genieten, het volgende slokje zal nog goddelijker zijn.” En zo bereikte ik toch bijna de bodem van het glas.

Bomvol, misselijk en hyperactief verlieten we de ijssalon. Een paar uur lang ging ik als een wilde tekeer: ik praatte harder en sneller dan normaal, kon mezelf amper bijbenen en typte nog vlugger. Kortom een cafeïne stoot en sugar rush. Thuisgekomen stortte ik in: ik wilde eten en naar bed. Het was een goede manier om te genezen: deze koning der koffie is voorgoed van zijn troon verstoten. 

Suiker in de ban

Daarna begon de echte challenge. We bouwden het in stapjes op. Eerst geen toegevoegde geraffineerde suikers meer, gevolgd door geen geraffineerde koolhydraten zoals rijst en brood en geen producten met een hoog zetmeel gehalte zoals aardappels. Want zetmeel is ook een koolhydraat en wordt door het lichaam omgezet in glucose ofwel bloedsuiker. Uiteindelijk ook tijdelijk geen fruit, vanwege de natuurlijk suikers.

Bij aanvang vond ik het behoorlijk spannend. Zou ik dit volhouden? Waar ben ik aan begonnen? Maar ik was vooral heel benieuwd naar de effecten die zo’n suiker detox zou brengen. 

Houdt Juliska dit vol? Lees het morgen, woensdag 20 april, bij De Wereldwijven in deel 2 van haar blog ‘Suiker in de ban! Maar… hoe dan?’