Return to Self: wat chaos is voor de vlieg, is orde voor de spin

De komende weken neemt Myrte je mee in haar bijzondere verhaal, waarover ze ook een boek schrijft, Return to Self. Hoe één telefoontje je leven compleet overhoop kan halen en alles in een nieuw perspectief plaatst. In een serie columns schrijft ze eerlijk over verlies, verdriet, groei, zelfontwikkeling, ontdekkingstochten en uiteindelijk over terugkeren naar wie ze écht is. Haar verhaal heeft raakvlakken met het verhaal van ons allemaal: een leven creëren zoals jij dat wilt.

Wat eraan vooraf ging: op 21 november 2017 wordt Myrte wakker en verneemt ze dat haar meervoudig gehandicapte zusje met een hersenstam infarct in het ziekenhuis ligt. Als ze overlijdt valt Myrte in een diep gat. Ze krabbelt op en verwelkomt twee jaar later een getraumatiseerde tienermeid in huis. Er breekt, zowel figuurlijk als letterlijk, een tijd van verrijking met haar puberende huisgenoot aan. Wat later raakt Myrte zwanger, een bijzonder moment. Tot alle bodem bruusk onder haar voeten wordt weggeslagen. Ze gooit het roer om en vertrekt want professioneel weet ze zeker: ‘Londen is calling’. Een sessie met een paranormaal medium èn psycholoog opent haar ogen en…een roadtrip naar Spanje en de Spaanse eilanden op haar motor volgt...

Verliefd op Afrika

Sinds mijn vertrek uit Nederland in 2020 en de roadtrip die mij een jaar later naar Mallorca bracht, heb ik het gevoel dat ik enorm veel gekregen heb. Cadeautjes in de vorm van inzichten, heling, verwerking, begrijpen, loslaten en opnieuw opbouwen. Ik had al zoveel van mijn persoonlijke wensenlijst voor het leven kunnen afstrepen, maar nog niet alles.

Al sinds ik me kan herinneren, had ik de wens om vrijwilligerswerk te doen in Afrika. Zo’n acht jaar geleden ben ik in Zuid Afrika geweest om te fietsen voor het goede doel en projecten te bezoeken waarvoor we geld hadden ingezameld. Dit was zo’n bijzondere ervaring en ik ben toen echt verliefd geworden op Afrika, de mensen en de kindjes. 

Alleen ik wilde meer en heel graag mijn kennis en liefde inzetten om een lokaal project van A naar B te helpen. Mijn achtergrond als ‘Sociaal Business Coach’ houdt in dat ik mensen en organisaties op een maatschappelijke missie help om hier een succesvol en stabiel bedrijf omheen te bouwen. Ik werk van diep persoonlijk tot high-strategic en begeleid directeuren en ondernemers om zowel persoonlijk als zakelijk te groeien naar hun volgende level impact maken. 

Via via kwam ik in contact met een lokale stichting in Tanzania. Ze bleken mijn hulp goed te kunnen gebruiken en voor mij kwam deze kans ook echt op het juiste moment. Ik was er weer klaar voor om met mijn voeten in de klei te staan, om weer te geven en te bouwen. Dat gevoel was heerlijk om te ervaren en twee weken later zit ik in het vliegtuig naar Tanzania met een koffer vol met ingezamelde spullen voor de stichting. 

De schoonheid van chaos

De eerste week in Tanzania, kan ik niet beter omschrijven dan dat het een warme, intense douche was. Van mensen. Van zintuigen, geuren, geluiden en activiteiten. Maar bovenal was het vooral een douche van Liefde.

Wellicht heb je mij in de voorgaande blogs al wat leren kennen: ik ben echt een dame van ‘alles of niets’. Als ik ga, dan ga ik ook helemaal. Wat in dit geval betekende dat ik ook bij de lokale bevolking woonde in de zeer dichtbevolkte gemeenschap van Chanmazi, in Tanzania. Samen met een Spaanse vrouw die daar ook werkte, waren wij de enige blanke mensen, iets wat mijn dagelijkse gang naar het geïmproviseerde kantoor er niet makkelijker op maakte. In positieve zin! Ik werd continu aangesproken, aangehaald, nagekeken en achtervolgd door kleintjes die nog nooit een blank persoon hadden gezien. 

Chanmazi heeft 12.000 inwoners en ligt relatief dicht bij Dar es Salaam. Het is een labyrint van stoffige straten, kleine huisjes, markten, winkels en vooral veel mensen die er lopen of rondrijden met vier of vijf mensen op een scooter. In Tanzania, en dus ook Chanmazi, heeft de gemiddelde volwassene geen enkele opleiding gehad en hen bewust maken van het belang van onderwijs voor kinderen, was (en is nog steeds) een grote uitdaging.

Dankbaarheid ondanks de armoede

Er is geen financiële steun van de overheid en het vinden van een baan is moeilijk. Mensen zijn dan ook heel creatief om dagelijks toch wat geld te verdienen, maar het is niet gemakkelijk. Er is veel huiselijk geweld, weinig scholing en door de overlevingsstand is er weinig ruimte voor persoonlijke ontwikkeling.

Ondanks dat, voelen velen zich gezegend en dat is wat ik hier absoluut heerlijk vind. Toen ik het er met mijn opa en oma van respectievelijk 85 en 89 jaar over had, vatten zij het heel mooi samen: “dat is saamhorigheid.” En natuurlijk weet ik ook dat dit niet voor iedereen hier de realiteit is, maar toch voel ik dat de intentie om elkaar te steunen hier groot is. 

De liefde voor hun land is groot, net als de liefde voor hun cultuur. En de liefde voor hun kinderen is het allergrootste. 

Back to basic

Ik deelde een heel kleine woning, zonder sanitair, met acht volwassenen en twee kinderen. Om te douchen was er een emmertje en een teil en een stenen pot in de grond diende als toilet. Je was continu omgeven door mensen, beesten en… kakkerlakken. Het was eigenlijk totale chaos en juist daarom voelde ik me trots dat ik zo direct kon omschakelen. Ik accepteerde de situatie zoals die was en genoot er enorm van om hier te zijn.  

Toch was de eerste week tegelijkertijd ook erg overweldigend. Op allerlei manieren. In de eerste plaats vanwege de honderd kinderen die vanaf dag één op me sprongen. Het zinnetje gooooood morning teacher!, zal ik de rest van mijn leven blijven horen. Ook was het hartverwarmend om te zien met hoeveel passie het team werkte om deze kinderen gratis onderwijs te geven. 

En tenslotte werd ik, samen met de anderen die hier een bijdrage leverden, bij hen thuis uitgenodigd. We kregen de unieke kans om in én met de lokale gemeenschap te leven. Dat is bijna niet in woorden uit te drukken. 

Purpose into power

Direct in de eerste week hielp en begeleidde ik de oprichter en zijn team van leraren met behulp van mijn Purpose into Power Program. Het was geweldig om het potentieel en de ambities die ze hebben te zien en te horen en ik voelde me zeer vereerd dat ik het vertrouwen kreeg om hen verder te helpen in hun persoonlijke en professionele ontwikkeling. Bovendien leverde mijn begeleiding hele bijzondere gesprekken met de leerkrachten op: niemand had ooit eerder coaching gehad en/of tijd en ruimte gekregen voor persoonlijke ontwikkeling.

Twee gesprekken zullen me altijd bijblijven. Die met H, die zich na twee sessies realiseerde dat zij een stem heeft en deze mag gebruiken om jongeren te inspireren en te motiveren op zoek te gaan naar hun eigen identiteit. Dankbaar vertelde ze mij: “I see myself now. You opened my mind and my heart.”

Het tweede was gesprek was ook met een vrouw, toevallig begint ook haar naam met een H. Haar Engels was gebrekkig, maar we bleken helemaal geen taal nodig te hebben. Na twee vragen over haarzelf en haar familie breekt ze in huilen uit en blijft zich verontschuldigen dat ze mijn tijd verdoet. Acht jaar geleden was haar vader overleden en ze had er nog nooit over gepraat. Ik pakte haar vast en vertelde haar dat dit óók coaching is. We hebben een uur in stilte met elkaar gezeten waarin al haar verdriet eruit kwam. Het was heel bijzonder en intiem. 

Mijn eigen levensles

Uiteindelijk ben ik drie weken bij deze groep gebleven en heb ik nog een deel van de week op een wat rustigere plek doorgebracht. Het was toch wel erg intensief allemaal, vooral omdat ik ook de coaching van zes mensen deed. Normaliter ben ik altijd veel op mezelf, omdat ik moet opladen. Dat lukte in dat huis gewoon niet. 

Toch heb ik er enorm van geleerd en realiseerde me dat ik dit juist enorm gaaf en mooi werk vind om te doen. Ik hoop dan ook nog dit jaar 1 of 2 keer af te reizen naar Zuid Afrika, waar nog veel meer mogelijkheden liggen op dit vlak. Bovendien heeft deze ervaring mij geholpen om invulling te geven aan mijn eigen sociale verantwoordelijkheid: voor iedere commerciële opdracht in Afrika, krijgt één NGO een gratis kickstart programma. Mijn klant mag de NGO kiezen, of ik doe het zelf. Dit slaat erg goed aan bij de huidige gesprekken die ik nu voer. 

Eindelijk, wat ik in het begin al zei: “wat chaos is voor de vlieg, is orde voor de spin”. Dat is hoe ik Chanmazi zie. Een prachtig web van lokaal georganiseerde chaos. Voor mij als ‘vlieg’, was het soms lastig om me te oriënteren, maar ik ben blij dat ik een tijdje mee mocht vliegen in deze gemeenschap.

Volgende blog: een fantastisch bericht!

In Tanzania krijgt Myrte een spannend verzoek, of ze keynote spreker wil zijn en over sociaal ondernemerschap en vrouwelijk leiderschap wil spreken op een evenement in Parijs tijdens Internationale Vrouwendag…. Mais bien sûr!

Heb je de voorgaande blogs van Return to Self gemist? Lees ze hier: blog 1, mijn zusje,  blog 2, mijn pleegdochter, blog 3, mijn moederschap, blog 4, mijn transformatie en haar voorlaatste blog 5, mijn roadtrip.

Meer over Return to Self

Myrte: “Al ver voor het jaar 2020 was ik verdwaald. Maar het punt is, ik wist niet dat ik verdwaald was. Ik wist niet dat ik mijn hele leven een masker opzette en ik nam gewoon genoegen met wat het leven me gaf. Nooit beseffende dat dat alleen maar kruimels waren. Nooit beseffende dat ik er ook voor zou kunnen kiezen om daar géén genoegen mee te nemen. Ik was mijzelf niet en verdwaald in het labyrint van mijn eigen ziel en mijn eigen dagelijkse leven.”

“Tot mijn zusje plotseling overleed op 21-jarige leeftijd in 2017. Ze was een meervoudig gehandicapt meisje dat niet kon lopen, praten of voor zichzelf zorgen. Mijn ouders hebben altijd voor haar gezorgd met alle liefde en aandacht die ze nodig had en verdiende. Ze was zeker het licht in onze familie, maar ik werd ook geconfronteerd met een onverwachte nieuwe visie op haar aanwezigheid. Dit was de start van een intensieve ontdekkingstocht terug naar mijzelf.”

Begin maart dit jaar komt mijn boek uit, Return to Self. Deze lanceer ik – eerst online – terwijl ik voor het eerst op het grote podium staat, in Parijs, om te spreken over vrouwelijk leiderschap en hoe je een succesvol bedrijf kunt bouwen zonder je echte zelf, op te offeren. “Over een leven creëren zoals ik dat écht wil. Een bedrijf runnen op de manier die mijn missie en filosofie maximaal ondersteunt. Wonen op plekken waar ik maximaal tot bloei kom. En bovenal: een reis naar blij zijn met, en trots zijn op mezelf.” Spannend! Volg je mij?